📚📏📚📏📚 💢 #قرآنی ✅پرسش: قرآن کریم از همان اول که نازل شده، اعراب یا علامات وقف داشته؟ ✍️پاسخ: خیر، به علت عدم پیشرفت خط و نگارش، در زمان نزول قرآن، کتابت در مراحل ابتدایی خود بود و کاتبان وحی نیز طبق همان قرائتی که می شنیدند، کلمات را می نوشتند؛ یعنی اولویت با حفظ کردن قرآن در سینه ها و ذهن ها بود و سپس برای این که ماندگار و ثابت بماند، همان قرائتی که در حافظه داشتند را کتابت می کردند. در آن زمان کتابت بدون نقطه و حرکت بود و این مراحل تکمیلی خط، در سالیان بعد به وقوع پیوست. 🔹پس از چهل و اندى سال از مصاحف عثمانى، در عصر «عبدالملک»، قرآن دوستان دوراندیش به چاره جویى افتادند که مصحف مکتوب را نقطه گذارى کنند و اعراب دهند تا حروف آن به خوبى از هم شناخته شود و با حروف مشابه خود مشتبه نگردد. «زیاد بن سمیه» والى بصره از «ابوالاسود دوئلى» (۶۹ه‍) بنیان گذار و تدوین ‌گر قواعد عربى به تعلیم و دستور امیرالمؤمنین على (علیه السلام) درخواست کرد تا راه و رسمى براى اصلاح زبان عربى و به ویژه روشى براى قرائت صحیح قرآن ابداع کند. 🔸حرکت های حروف و کلمات هم ابتدا به صورت نقطه بود یعنی برای حرکت فتحه، یک نقطه رنگی روی حرف گذاشتند و برای کسره، نقطه رنگی زیر حرف و برای ضمه، یک نقطه رنگی وسط حرف، و... 🔹سرانجام در قرن بعد نوبت به «خلیل بن احمد فراهیدى» (۱۷۵ه‍) نحوى رسید. او نقطه‌ هاى «ابى‌الاسود» را به نشانه ‌هاى اعراب کنونى (ـَ، ـِ، ـُ) مبدل کرد. هم‌ چنان او علامات دیگرى از قبیل همزه، تشدید، و غیره را وضع نمود. ┈•گروه پاسخگویی فضای مجازی•┈ مرکز ملّی پاسخگویی ‌به سؤالات دینی