السلام علیک یا فاطمه الزهرا یا بنت محمد یا قره عین الرسول نوشته پیش‌رو پاسخی است که به کلیپی تقریبا هشت دقیقه ای از آقای یوسفی غروی در مورد گریه های حضرت زهرا(سلام الله علیها) که با آب و تاب و کنایه و گاه با توهین بیان می کنند. @pasokhgoo_shobaht_tsrikhi در این کلیپ شخصی از ایشان در مورد گریه های حضرت زهرا(سلام علیها) بعد از رحلت پیامبر(صلی الله علیه و آله) می پرسد ایشان در پاسخ ضمن تایید اصل گریه با به روایتی از امام صادق علیه السلام(بحار، ج43، ص181) استناد کرده و سپس داستان معروف شکایت اهل مدینه از گریه های حضرت زهرا(سلام الله علیها) را رد می کنند و تنها مصدر آن را روایتی در بحار عنوان می کنند که به گفته ایشان واویلاست! اگر چه سوال از ایشان در مورد گریه ها است اما در ادامه به بیت الاحزان حمله می کنند که ابدا چنین چیزی نبوده و بیت الاحزان هیچ سند و مدرکی به غیر از این روایت طولانی بحار ندارد و به این هم بسنده نمی کنند و به شیخ عباس قمی می تازند که چرا نام کتاب را بیت الاحزان گذاشته است؟ و فریاد می زند که ما چه کنیم در این حوزه؟! به این بسنده نکردند و به تخریب شیخ عباس پرداخته اند و از قول پدرشان می گویند هنگامی که شیخ در مسجد هندی روضه می خواند مرحوم شاهرودی بزرگ به جای احسنت به شیخ گفت از خدا بترس! و به خیال خودشان می گویند کل بیت الاحزان رفت روی هوا! یکی دیگر از دلایل رد این روایت از نظر ایشان وجود نام سکینه بنت علی (علیه السلام) است که بنابر ادعای ایشان در هیچ جای دیگر نامی از وی نیست! ایشان به دلیل نقل این روایت، مداحان و روضه خوانها را متهم به خیانت می کنند که قرائن کذب روایت را نمی گویند. نیز به این بسنده نکرده و به آیه الله مکارم نیز نقدی وارد می کنند که چرا بر ترجمه کتاب بیت الاحزان مقدمه نوشته اند و متوجه این مشکل نشده اند و می گویند «آقایان به دلیل تسامح در ادله سنن، توجه نمی کنند». و اما پاسخ: اولا: چگونه ایشان با این محفوظات و گستره اطلاعات، روایت امالی شیخ صدوق (متوفای 381ق.) را ندیده اند و جریان شکایت مردم را منحصر به همان یک روایت می کنند؟ در امالی شیخ آمده: «أَمَّا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ ص فَبَكَتْ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص حَتَّى تَأَذَّى بِهَا أَهْلُ الْمَدِينَةِ وَ قَالُوا لَهَا قَدْ آذَيْتِنَا بِكَثْرَةِ بُكَائِكِ فَكَانَتْ تَخْرُجُ إِلَى الْمَقَابِرِ مَقَابِرِ الشُّهَدَاءِ فَتَبْكِي حَتَّى تَقْضِيَ حَاجَتَهَا ثُمَّ تَنْصَرِف ‏(شیخ صدوق، امالی، ص141)؛ و اما فاطمه دختر محمد (ص) آنقدر بر رسول خدا (ص) گريست تا مردم مدينه از وى در آزار شدند و گفتند از فزونى گريه‏ات ما را آزار دادى و سر مقابر شهداء مى‏رفت و تا ميخواست مي گريست‏...» شیخ صدوق همچنین در خصال روایتی از امام صادق علیه السلام نقل کرده است که: « الْبَکاؤونَ خَمْسَة: آدَمُ و یعقُوبُ و یوسُفُ وَ فَاطِمَةُ بِنتُ مُحَمَّدِ وَ عَلِی بنُ الحُسَینِ(علیهم السلام) وَ أَمَّا فَاطِمَةُ(س) فَبَکتْ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ(ص) حَتَّی تَأَذَّی بِهِ أَهْلُ الْمَدِینَةِ فَقَالُوا لَهَا: قَدْ آذَیْتِینَا بِکثْرَةِ بُکائِک! إِمَّا أَنْ تَبْکی بِاللَّیْلِ وَ إِمَّا أَنْ تَبْکی بِالنَّهَارِ. فَکانَتْ تَخْرُجُ إِلَی الْمَقَابِرِ مَقَابِرِ الشُّهَدَاءِ فَتَبْکی حَتَّی تَقْضِیَ حَاجَتَهَا ثُمَّ تَنْصَرِفُ؛ گریه کنندگان [تاریخ] پنج نفرند: آدم، یعقوب، یوسف، حضرت فاطمه زهرا وامام سجاد(علیهم السلام). حضرت فاطمه(س) در فراق رسول اکرم(ص) به قدری گریه کرد که اهل مدینه خسته و ناراحت شده و به او گفتند: تو به واسطه کثرت گریه ات ما را اذیّت می کنی! باید یا شب گریه کنی و یا روز گریان باشی! لذا حضرت زهرا(س) از مدینه خارج و به سوی قبر شهداء می رفت و وقتی ناراحتی های قلبی خود را با گریستن خالی می کرد، به سوی مدینه باز می گشت» (الخصال شیخ صدوق، ج۱، ص۲۷۲). ثانیا: چگونه وجود بیت الاحزان را فقط به همان روایت منحصر می نمایند در حالی که پانصد سال پیش از علامه مجلسی در منابع متقدم، از چنین مکانی یاد شده است و در اینکه جایی به نام بیت الاحزان یا بیت الحزن در مدینه منسوب به حضرت زهرا(سلام الله علیها) بوده شکی نیست: یک: ابن جبیر متوفای 614ق. در سفری که در قرن ششم به مدینه داشته اینچنین مشاهداتش را نقل می کند: «یلی هذه القبة العباسیة بیت ینسب لفاطمه بنت الرسول - ص - یقال انه الذی آوَتْ الیه والتزمت فیه الحزن علی موت ابیها المصطفی» (رحله ابن جبیر چاپ لیدن، صفحه 196 و چاپ دارالکتب صفحه 144) دو: علی بن ابی بکر بن علی هروی متوفای611ق. می نویسد: «وبيت الأحزان لفاطمة، وبه قبر فاطمة، وقيل: إن فاطمة دفنت فى القبة التى فيها الآن ولدها الحسن رضى الله عنها» (الاشارات، ج1، ص79) سه: سمهودی شافعی متوفای 911ق. از بیت الاحزان یاد کرده است: «إنه المعروف ببيت ا