❓اگر در دوران باستان، زنان آنگونه که انتظار داریم مورد احترام و تکریم بوده اند که می توانستند به بالاترین مدارج اجتماعی و سیاسی برسند، پس چرا ما نمونه های دیگری نمی بینیم؟
آیا جز این نیست که در دوران ساسانی به زن به چشم یک موجود اهریمنی(6) و نیز یک شیء کم اهمیت نگاه می شد(7) و مرد می توانست در برخی شرایط حتی همسرش را به مرد دیگری قرض دهد؟(8)
❓آیا هیچ مکتب یا تمدن انسانی را سراغ داریم که همچون اسلام، زنانی چون زهرای اطهر و زینب کبری (س) را که الگوی اخلاق، ایثارگری و پاکدامنی بوده اند، به جامعه ی بشریت عرضه کرده باشند؟
📚پی نوشت ها:
1. ترجمه ی رشید یاسمی، جاپ 1385، ص 356 و 357
2. تاریخ بلعمی، ج 2، چاپ 1378، ص 845
3. تاریخ ایران بعد از اسلام، چاپ 1383، ص 194
4. همان، ص 191
5. تاریخ مردم ایران، ج اول، چاپ 1377، ص 529
6. بندهش، تحقیق مهرداد بهار، چاپ 1390، ص 83 و 84
7. کریستیان بارتلمه، زن در حقوق ساسانی، ترجمه دکتر ناصرالدین صاحب الزمانی، ص 40
8. تورج دریایی، شاهنشاهی ساسانی، ترجمه ی مرتضی ثاقب فر، ص 172
🖌عزیزیان
📤پاسخگویان
https://eitaa.com/pasokhgooyan/693
http://pasokhgooyan.blogfa.com/post/478
https://t.me/pasokhgoyan/11398