❓اگر در دوران باستان، زنان آنگونه که انتظار داریم مورد احترام و تکریم بوده اند که می توانستند به بالاترین مدارج اجتماعی و سیاسی برسند، پس چرا ما نمونه های دیگری نمی بینیم؟ آیا جز این نیست که در دوران ساسانی به زن به چشم یک موجود اهریمنی(6) و نیز یک شیء کم اهمیت نگاه می شد(7) و مرد می توانست در برخی شرایط حتی همسرش را به مرد دیگری قرض دهد؟(8) ❓آیا هیچ مکتب یا تمدن انسانی را سراغ داریم که همچون اسلام، زنانی چون زهرای اطهر و زینب کبری (س) را که الگوی اخلاق، ایثارگری و پاکدامنی بوده اند، به جامعه ی بشریت عرضه کرده باشند؟ 📚پی نوشت ها: 1. ترجمه ی رشید یاسمی، جاپ 1385، ص 356 و 357 2. تاریخ بلعمی، ج 2، چاپ 1378، ص 845 3. تاریخ ایران بعد از اسلام، چاپ 1383، ص 194 4. همان، ص 191 5. تاریخ مردم ایران، ج اول، چاپ 1377، ص 529 6. بندهش، تحقیق مهرداد بهار، چاپ 1390، ص 83 و 84 7. کریستیان بارتلمه، زن در حقوق ساسانی، ترجمه دکتر ناصرالدین صاحب الزمانی، ص 40 8. تورج دریایی، شاهنشاهی ساسانی، ترجمه ی مرتضی ثاقب فر، ص 172 🖌عزیزیان 📤پاسخگویان https://eitaa.com/pasokhgooyan/693 http://pasokhgooyan.blogfa.com/post/478 https://t.me/pasokhgoyan/11398