نیت قلبی قلب، مهمترین مولفه‌ای است که در مسیر گناه نکردن موثر می‌باشد. تمرین دادن قلب برای خواستن خوبی‌ها، عامل مهمی‌ست در بازداشتن انسان از گناه. کار خوب و بد قبل از عملی شدن، از مرحله‌ی نیت و قلب می‌گذرد و اگر قلب انسان و نیت او فیلترهای لازم را برای تصفیه نداشته باشد، هر نیت و فکری اجازه‌ی حضور می‌یابد و به تبع آن هر عملی از انسان سر می‌زند به همین دلیل است که در روایت آمده: رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله می فرمایند: 《نيّة المُؤ مِنِ خيرٌ من عَمله و نيّةُ الكافِر شرُّ من عَمَله و كلّ عامل يعمل على نيَّتِه》 《نيت مؤ من بهتر از عمل اوست و نيت كافر بدتر از عملش مى‌باشد و هر كس ‍ طبق نيتش عمل مى‌كند》.(1) منظور از این روایت این است که چون نیت انسان در وقوع یک عمل بسیار موثر است، بنابراین اگر شخصی مومن باشد و از روی ایمان، در قلب خویش نیتی را بپروراند، حتی اگر نیتش عملی نشود اما چون ریشه و مبدأ نیت، ایمان و عقیده است همین نیت می‌تواند زمینه‌ای برای انجام کارهای نیک گردد و بالعکس شخصی که عقیده‌اش سالم نیست نیتش نیز ناسالم خواهد بود؛ او نیز اگر در امری نیت کند و نیتش حتی عملی هم نشود باز همین نیت، پتانسیل لازم برای وقوع امور زشت را خواهد داشت؛ به همین دلیل است که گفته‌اند نیت مومن بهتر از عمل او و نیت کافر نیز زشت‌تر از عملش می‌باشد. پی نوشت: 1.كافی ، ج 2 ص 84 #کارشناس_اخلاق #نیت @pasokhsara