ولادت بی بی دو عالم سلام الله علیها، ولادت خمینی کبیر، شهادت حاج قاسم، رحلت علامه مصباح. همه در یک روز. سالروزها، زینت تقویم ها و مجالس نیستند. وسیله ای اند برای یادآوری، برای به خود آمدن، برای بیدارشدن، برای رشد. و ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللهِ (ابراهیم،۵) اما شرط این بیدار شدن چیست؟ سالروزها کی میتواند برای ما عبرت و تنبّه و رشد ایجاد کند؟ کی این نگاه تشریفاتی و زینتی و روزمره ای و تقویمی و مناسبتی، به نگاه تحولی و تکاملی مبدّل می شود؟