ماجرا را شنیدیم. گفتند فلان امام جمعه محترم، فلان تخلف را کرده. حقیقت و درست و غلط ماجرا را هم نمیدانیم. تکلیف دستگاه قضائی و اطلاعاتی و اجرایی که این وسط مشخص است. اما تا روشن شدن حقیقت و رسیدگی به ماجرا، تکلیف و وظیفه من و شما این وسط چیست؟! اگر میخواهیم ساز خودمان را بزنیم که هیچ. اما اگر معتقد به هدایتگری قرآنیم، باید بدانیم قرآن مسیر را دقیقا روشن کرده و وظیفه ما را مشخص: لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيْرًا وَقَالُوا هَٰذَا إِفْكٌ مُبِينٌ (آی مسلمان ها!)چرا هنگامی که آن (اتهام) را شنیدید، مردان و زنان مؤمن به خودشان گمان نیک نبردند، و نگفتند: این تهمتی آشکار است؟! پ.ن: امام ششم ع: اذاَ اتَّهمَ المُؤمنُ اَخاهُ اِنْماثَ اَلاِیمانُ فی قَلبهِ كَمایَنماثُ المِلحُ فی ‌الماءِ! هرگاه مؤمن برادر دینی خود را نسبتی خلاف واقع بزند، ایمان او همانند نمک که در آب حل می‌شود ذوب و مضمحل می‌گردد. (بحار، ج ٧٥، ص ١٩٨)