گلام تراپی صادق زیباکلام به سنت مالوف نسبت به تولید موشک و پرتاب ماهواره توسط ایران شکلک درآورده و خطاب به وزیر ارتباطات ایران که این فن‌آوری را نشانه پیشرفت علمی قلمداد کرده با طعنه گفته خیر جناب آذری جهرمی، تولید موشک و پرتاب ماهواره، نشانه پیشرفت نیست بقول آمریکائی‌ها یا «رهبر» باش یا «پیرو» یا بی زحمت از سر راه کنار برو گلامتراپی کنشی آشنا و قدیمی در رفتار بخش کثیری از افراد و نحله‌های مسمی به اپوزیسیون در ایران است گلام شخصیت ملول در انیمیشن «سفرهای گالیور» با تکیه کلام منفی بافانه «من می دونم ـ نمیشه» به خوبی توانسته نمایندگی آن بخش از افراد در جامعه را عهده داری کند که جز نق زدن و منفی بافی و آیه یاس خواندن از کمترین ابتکار و استعداد یا پیشنهاد و راهکار امیدوار کننده و خوشآیندی محروم مانده و نه توان راهبری دارند و نه حال پیروی و فقط می توانند در میانه راه نشسته و خوب نق بزنند و ایراد بگیرند فی الواقع در این بیماری فرد مبتلابه از طریق «ناله درمانی» به نوعی تشفی خاطر و ابراز وجود می رسد زیباکلام آلوده ترین فرد به این بیماری است. زیباکلام را باید بیماری تلقی کرد که در ۷۴ و بعد از انتشار کتابش (ما چگونه ما شدیم» از شدت آلودگی به این بیماری، مُرد! نامبرده با انتشار آن کتاب اسیر و قربانی کتابش شد و در آن متوقف شد و در آن مُرد و از آن تاریخ دچار یک جانبه گرائی مفرط و شیفتگی مُبرم به خودش و کتابش شد و بر اساس این شیفتگی همه مسائل ایران را تک محورانه فهم می کند و آن یک عامل هم چیزی نیست جز 👇👇👇👇👇 من می دونم!همش تقصیر خودمونه #داریوش_سجادی #صادق_زیباکلام 🆔 @pedarefetneh