همه این مدت فکر میکردم دوستای زیادی دارم ولی الان فهمیدم هیچ دوستی ندارم اونایی که بهشون میگفتم دوست اگه یه لحظه پیششون نباشم کلا فراموشم میکنن هیچ وقت به پای دردو دلام ننشستن هیچ وقت نفهمیدن من ناراحتم هیچ وقت درکم نکردن ناراحتیامو با شوخی انداختن اونور همیشه خودمو به زور بینشون جا میکردم من همیشه بینشون اضافی بودم همیشه میخواستم خودمو گول بزنم که هی اونا دوستاتن ولی نیستن من توی دنیای واقعی خیلی تنهام خیلی