لطفاً به من روز زن را تبریک نگویید من نیز روز زن را به هیچ بانوی ایرانی تبریک نمی گویم . من و ما به روز زن نیازی نداریم ، ما رفع تبعیض و حقوق برابر را خواهانیم ، نه شاخه گلی می خواهیم و نه حتی سرویس زمرد نشان ، ما را با یک روز و با یک هدیه نمی توان فریب داد ، زمانی که در این جامعه زن ، نصف مرد است ( دیه زن و شهادت دادن او ) ، وقتی شناسنامه ها را نگاه می کنیم و می بینیم فرزند ، تنها فرزندِ یکی از والدین است ، فرزندِ بابا ( که خداوند همه پدران را سلامت بدارد ) و مادر فقط نقش دایه را دارد و بس ، وقتی برای زنان حتی در سطوح عالی علمی و اجتماعی گرفتن پاسپورت و مسافرت حتی به نیاز شغلی، منوط به اجازه ی شوهر است و در صورت مخالفت همسر سفر بر او ممنوع می شود حتی به بهای از دست رفتن موقعیتی عالی در تحصیل ، ورزش و..... و.... روز زن را ، روز مادر را به ما تبریک نگویید ، این کار درست مثال آب نبات دادن به دست کودکی است که شاید با همان آب نبات سکوت کند و از خواسته خود چشم پوشی نماید . زنان را ، مادران را تحقیر نکنیم ، در موردشان شعار ندهیم . به شعور مادران و بانوان احترام بگذاریم و آنها را به چشم انسانی برابر بنگریم ، آنها جنس دوم نیستند این بندهای چندین هزار ساله اسارت را از دست و پایشان باز کنیم تا شکوه و ارزشمندیشان نه در حد حرف و شعار بلکه عملا و واقعا تجلی پیدا کند . و هر دو گروه زنان و مردان در این زمینه مسیول هستند و هر کدام به دلایلی و به طریقی انسان باشیم و انسانیت پیشه کنیم