#پیام_آیات - در شيوه تربيت بايد توبيخ بدان و تشويق خوبان در كنار هم باشد تا مورد مقايسه قرار گيرد. (آيات قبل سخن از كيفر دوزخيان بود و اين آيه از بهشتيان سخن مى گويد.) «انّ الّذين يخشون ربّهم» - خشيت از خداوند زمانى كارساز است كه دائمى باشد. «يخشون» فعل مضارع و نشانه استمرار است. - پاك شدن از گناهان، زمينه دريافت الطاف الهى است. «لهم مغفرة و اجر كبير» - تقوا و خشيت واقعى آن است كه انسان در درون خود نيز از خدا پروا داشته باشد، وگرنه تقواى ظاهرى، تظاهرى بيش نيست. «يخشون ربّهم بالغيب» - ريا و نفاق را كنار بگذاريم كه خدا به باطن ها آگاه است. «عليم بذات الصدور» - پنهان بودن، در علم عميق خداوند، اثرى ندارد. او تمام نيّت ها و راز دل ها را مى داند. «انّه عليم بذات الصدور» («عليم» نشانه علم عميق و گسترده است.) - علم خداوند به مخلوقات، به خاطر خالقيّت اوست. (كسى كه چيزى را ساخته و آفريده، از حالات آفريده خود آگاه است.) «الا يعلم من خلق» - ايمان به علم خداوند، بهترين عامل بازدارنده از نفاق و نهان كارى است. «اسرّوا قولكم اواجهروا به... الا يعلم...»