💢پاسداری در مکتب حسین‌بن‌علی(ع)
🔹انقلاب کردن هر چند کار آسانی نیست و بسیاری از انقلاب‌ها در مرحله براندازی رژیم‌های خودکامه ناکام مانده‌اند، اما حفظ انقلاب کاری بس دشوارتر است، همان طور که ساختن بنا، از تخریب کردن آن آسان‌تر است. از فردای پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ بود که حفظ و نگهبانی و پاسداری از آن به مهم‌ترین دغدغه انقلابیون بدل شد؛ انقلابی که برنامه ابرقدرت‌های شرق و غرب در شاهراه جهان، یعنی غرب آسیا را بر هم ریخته بود و همه آنها دست به دست همه داده بودند که در عرض چند ماه فروپاشی‌اش را به نظاره بنشینند.
🔸برای پاسداری از نهال نوپای انقلاب اسلامی، جوانان غیور این سرزمین دور هم جمع آمدند تا حراست از انقلاب را در قامت یک تشکیلات و نهاد انقلابی متجلی کنند و اینگونه بود که نهاد مبارک سپاه مبتنی بر فرهنگی به نام فرهنگ پاسداری و با جوانان و مجاهدانی به نام پاسدار متولد شد!
🔹پاسداری پیش از آنکه در قواره یک سازمان باشد، به فرهنگ و روحیه‌ای تعلق دارد که در آن جاری است و حاصل آن تربیت جوانان مؤمن انقلابی‌ای است که «پاسدار» نام دارند. به واقع، آنچه هویت یک سازمان را مشخص می‌کند، فرهنگی است که در تک‌تک افراد آن نهاد به یک باور قلبی بدل شده و در رفتار و گفتار پاسدار تجلی یافته است. سپاه مولود پاسداران و پاسداران مولود فرهنگ پاسداری هستند و تا این فرهنگ در جان پاسداران باشد، سپاه، سپاه تراز انقلاب اسلامی باقی خواهد ماند، فرهنگی که در مکتب سید و سالار آزادگان عالم، حضرت حسین‌بن‌علی(ع) تولد یافته است.
🔸در این مکتب زندگی مبتنی بر عزت، آزادگی، بصیرت، شجاعت، مجاهدت و عبودیت، سبک زندگی است که پاسداران خود را مزین به آن می‌خواهند. در این مکتب همه تلاش‌ها برای نجات بشریت از استعمار و استکبار و ظلم و فقر و فساد و تبعیض و دستیابی به عدالت و آزادی از طریق عمل به آموزه‌های مکتب حسین‌بن‌علی(ع) ممکن خواهد شد. در این مکتب، خدمت به ملت، مهم‌ترین راه بندگی خداوند متعال است و پاسدار کسی است که جان و مال و آبرو و همه داشته‌هایش را برای خدمت به اسلام و جامعه اسلامی و مردم تقدیم می‌کند تا منادی حرکت به سمت تحقق تمدن اسلامی باشد. در اینجاست که معلوم می‌شود چرا امام و مقتدای پاسداران نیز مشتاقانه می‌فرمایند: «ای کاش من هم یک پاسدار بودم.»
#حرف‌روز
#ثامن_مقداد