_دعای انشالله ۱۲۰ساله بشی، از کجا آمده؟ در دوران هخامنشیان سال کبیسه [۱]وجود نداشت همیشه اسفند ماه ۲۹ روز بوده، در گاه شمار خورشیدی آن زمان هر چهار سال یک روز اضافه بود که طی ۱۲۰ سال دقیقا یک ماه کامل ذخیره می شد که آن سال را بجای ۱۲ ماه ۱۳ ماه قرار می دادند و در ماه آخر هیچکس کار نمی کرد و همه به خرج شاهنشاهی به جشن و پایکوبی می پرداختند، به دلیل بزرگی و بی همتا بودن چنین جشنی در آن زمان، بین ده ها جشنی که ایرانیان برگزار می کردند، مردم همه برای هم دعا می کردند تا ۱۲۰ ساله شوند و حداقل یک بار چنین جشن بزرگی را ببینند. به این سالهای ۱۳ ماهه سالهای بهترک یا بهیزک یا وهیجک می گفتند که در ایران جایگاه بسیار ویژه ای داشته. ایرانیان این سال را بسیار خوش یمن می دانستند و در آن جشن های زیادی برپا می کردند.[۲] ۱_سال کَبیسه یا بِهیزَکی یا اندرگاهی در گاه‌شماری، سال معینی است که تعداد روز یا روزهایی برای جبران کمبود سال‌های عمومی (درپی انباشت کسر چند سال) از مقدار واقعی آن یا جبران کمبود سال‌های خاص نسبت به سال‌های دیگر، در هر دوره بر آن می‌افزایند. در گاه‌شمارهای خورشیدی تقریباً هر چهار سال و در گاه‌شمارهای قمری هر سه سال (گاه دو سال) یک روز کبیسه وجود دارد. در گاه‌شمار هجری خورشیدی (گاه‌شمار ایران) سال ۳۶۵ روز در نظر گرفته می‌شود در حالی که سال خورشیدی واقعی تقریبا ۳۶۵ روز و ۶ ساعت است. برای جبران کسری آن ۶ ساعت هر چهار سال یکبار یک روز به آخر سال (۳۰ ام اسفند) اضافه می‌کنند و سال ۳۶۶ روزه را کبیسه می‌گویند. ۲_ویکی پیدیا #حکایات_فرزانگان |عضو شوید 👇 ┏━🇯‌🇴‌🇮‌🇳━━ ⃟⃟ 🌸 ⃟⃟ ┓ eitaa.com/joinchat/3391029539C098f038cbc ┗━ ⃟⃟ ⃟❤️ ⃟ ⃟ ━━━━━━━━┛