#روایات_قلب 6⃣ فی الکافی: مُحَمَّدُ بْنُ‌ يَحْيى‌، عَنْ‌ أَحْمَدَ بْنِ‌ مُحَمَّدٍ، عَنْ‌ ابْنِ‌ فَضَّالٍ‌، عَنْ‌ عَلِيِّ‌ بْنِ‌ عُقْبَةَ‌ ، عَنْ‌ عُمَر : عَنْ‌ أَبِي عَبْدِ اللّهِ‌ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌، قَالَ‌: قَالَ‌ لَنَا ذَاتَ‌ يَوْمٍ‌ : ⛔️ تَجِدُ الرَّجُلَ‌ لَايُخْطِئُ‌ بِلَامٍ‌ وَ لَاوَاوٍ ، خَطِيباً، مِصْقَعاً، وَ لَقَلْبُهُ‌ أَشَدُّ ظُلْمَةً‌ مِنَ‌ اللَّيْلِ‌ الْمُظْلِمِ‌ ✳️ وَ تَجِدُ الرَّجُلَ‌ لَايَسْتَطِيعُ‌ يُعَبِّرُ عَمَّا فِي قَلْبِهِ‌ بِلِسَانِهِ‌ ، وَ قَلْبُهُ‌ يَزْهَرُ كَمَا يَزْهَرُ الْمِصْبَاحُ‌. در کتاب کافی به سند از عمرو نقل کرده که گوید: روزی امام صادق علیه السّلام به ما فرمود: ⛔️ [گاهی] مردی را بینی که در سخنوری در یک لام یا واو اشتباه نکند. سخنوری زبردست و شیوا است؛ در حالی که، به جد، قلبش از شبِ تاریک، تیره‌تر است. ✳️ و [گاهی] مردی را بینی که نتواند آنچه در قلب دارد به زبان آورد، در حالی که قلبش همچون چراغ، فروزان است. سند: بغیر از «عمر» که معلوم نیست چه کسی است؟ باقی روات، موثق هستند! بلکه در درجات بالای وثوق! عمر هم اگر عمر بن ابان کلبی باشد، موثق است. پس سند از جهت عمر، مجهول است، ولی در کل، بد نیست! حاشیه: وقتی مردی را می‌بینم، و به گفتگو با او می‌نشینیم، معمولا بیشتر به زبان و بیانش، توجه می‌کنیم. و صفای بیان را، نشانه‌ی صفای قلب می‌گیریم. در حالی که حضرت می‌فرمایند، هر قلب نورانی‌ای، زبانِ گویا ندارد! شاید قلب‌های سلیمی، در اطراف ما باشند، که بیانشان، واقعا پرت و پلا باشد! حال، اگر قرار است، با قلب‌های یکدیگر، روبرو شویم، راهش، نظاره به بیان یکدیگر نیست! پس چه کار باید کرد؟ تذکر: این روایت بهونه پرت و پلا گفتن نیست! فکر نکنید اگر پرت و پلا می‌گید، قلب‌تان، خیلی نورانیه!!!😉 همچنین این روایت، بهانه‌ی حمله کردن به بیان‌های شیوا نیست! حالا فکر نکنید هر کسی خوب و روان حرف می‌زنه، قلبش مشکل داره!!! http://noo.rs/FelYy