انتقاد به معصوم آری یانه؟ به نام او در اینکه آیا می¬توان به معصوم مانند پیامبر(ص) یا امام(ع) در حکم¬رانی یا غیر آن، انتقاد و اعتراض کرد یا نه؟ حکیم فرزانه علامه جوادی آملی این گونه پاسخ¬ می¬دهد: 1. انتقاد به معنای بررسی گفتار و رفتار فرد و سنجش آن با معیاری است که خالص را از ناخالص جدا می¬کند. 2. انسان¬ها دو گروه¬اند: 1. معصوم؛ 2. غیرمعصوم. 3. برای درستی یا نادرستی گفتار و رفتار افراد غیرمعصوم قانون مدوّني تنظيم شده که معیار سنجش است و آن قرآن و معصومان¬اند که مفسر قرآن هستند. 4. برای سنجش گفتار و رفتار افراد معصوم ـ که انسانهاي کامل¬اند ـ قانون مدوّني در میان نیست؛ زیرا خود آنان معصوم و مصون از اشتباه هستند و اقدام آنان يقيناً حُكم خدا و به دستور اوست؛ همان¬گونه که قرآن معصوم و مصون از اشتباه است. بنابراین گفتار و رفتار و امضای معصومان؛ در حکومت¬داری و غیر آن، تفسیر قرآن است و به عنوان سنّت، منبع دین است و مدار حق و معیار سنجش براي کردار غیرمعصوم¬ است قرآن در بارۀ پیامبر فرمود: ﴿مَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَي٭ إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحَي (نجم، آيه3 و4﴾ همین مضمون دربارۀ امامان معصوم با جمله «لايَسبِقُونَهُ بِالقَولِ وَهُم بِأمرِهِ يَعمَلُونَ (زیارت جامعه)» نیز آمده است. بنابراین غیرمعصوم، حقّ پرسشِ اعتراضي و انتقادی از معصومان را ندارد. (جوادی آملی، کتاب نکاح، خصایص النبی، مقدمه، ص 212) گرچه می¬تواند برای فهم مطلب، از او بپرسد؛ ولي پس از بيان مطلب و روشن شدن آن، حق اعتراض نسبت به او را ندارد(ر.ک: ولایت فقیه، ص472)؛ چون در برابر سخن حق، اعتراض معنا ندارد.