یکی از اصول اساسی جنگ چریکی: گروه چریکی پیروز است اگر شکست نخورد. ارتش متعارف شکست می‌خورد اگر پیروز نشود. هنری کیسینجر، مقاله مذاکرات [جنگ] ویتنام، نشریه فارن‌افرز، ژانویه ۱۹۶۹ بخش‌هایی از مقاله: ویتنام شمالی و ویت کنگ مزیت دیگری داشتند که به‌طور ماهرانه‌ای از آن استفاده کردند. "پیروزی‌های" آمریکایی پوچ بودند، مگر اینکه پایه‌ای برای خروج نهایی آمریکا از ویتنام فراهم می‌کردند. ویتنام شمالی و ویت کنگ که در کشور خود می‌جنگیدند، تنها نیاز داشتند نیروهایی به اندازه کافی قوی را حفظ کنند تا پس از خسته شدن ایالات متحده از جنگ، بتوانند بر [سرزمین‌شان] و مردمان‌شان مسلط شوند. ما [آمریکا] بصورت نظامی می‌جنگیدیم؛ حریفان ما بصورت سیاسی. ما به دنبال فرسایش فیزیکی بودیم؛ حریفان ما به دنبال خستگی روانی ما بودند. در این فرآیند، یکی از اصول اساسی جنگ چریکی را از یاد بردیم: گروه چریکی پیروز است اگر شکست نخورد. ارتش متعارف شکست می‌خورد اگر پیروز نشود. مانند استفاده ماتادور از شنلش، ویتنامی‌های شمالی قدرت اصلی خود را بگونه‌ای به‌کار می‌بستند که ما مرتب درگیر مناطقی با اهمیت سیاسی حاشیه‌ای باشیم. 🆔 @yousofazizi23