🍃🌺 نکاتی برای تدبر از صفحه ٢٩۴ قرآن کریم🌺🍃
.
1️⃣ «أَسَف» مرحله اى شديدتر از حُزن است.
تعبير «لعلّك باخع نفسك على آثارهم» نهايت دلسوزى پيامبر را مى رساند. گويا پيامبر به شخصى تشبيه شده كه مى بيند عزيزترين افرادش از او جدا مى شوند و او با حسرت از پشت سرشان به آنان نگاه مى كند.
(آیه ۶)
.
2️⃣ «صَعيد» به خاك و مطلق روى زمين گفته شده است. «جُرُز» زمين بى گياه است. (آیه ٨)
.
3️⃣ «فِتيَة» جمع «فَتى » به معناى جوانمرد است. امام صادق (عليه السلام) فرمودند:
«فتى» به انسان با ايمان گفته مى شود، زيرا خداوند آنان را با آنكه سالمند بودند ولى به سبب ايمانشان «فتى» معرّفى كرده است. (آیه ١٠)
.
4️⃣ بهره گيرى از حقايق و عبرت هاى تاريخ، از روشهاى تربيتى قرآن است. «نحن نقصّ نبأهم بالحقّ» (آیه ١٣)
.
5️⃣ «شَطَط» به معناى افراط در دورى از حقّ و گفتنِ حرف باطلى است كه به هيچ وجه قابل قبول نباشد. (آیه ١۴)
.
6️⃣ قيام در برابر ستمگر، نياز به ايمانى استوار و دلى مطمئن دارد. «ربَطنا على قلوبهم اذ قاموا» (آیه ١۴)
.
7️⃣ با اينكه در كلمه «افتراء» نسبت دروغ نهفته است، ولى باز هم كلمه «كذباً» در آيه مطرح شده است. اين شايد به خاطر آن باشد كه افترا دو گونه است: گاهى امكان نسبت هست، ولى گاهى امكان نسبت هم نيست و شرك از نوع دوّم است. زيرا شريك براى قدرت و علم بى نهايت محال است. (آیه ١۵)
.
8️⃣ بزرگ ترين دغدغه مردان خدا، انحراف عقيدتى مردم است. «اِتّخذوا من دونه آلهة» (آیه ١۵)