هر روز یک صفحه با فَمَنْ خَافَ مِن مُّوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا فَأَصْلَحَ بَیْنَهُمْ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ 182 - ‌پس‌ ‌هر‌ ‌که‌ ‌از‌ انحراف‌ ‌ یا ‌ گناه‌ وصیّت‌ کننده‌ بیم‌ داشت‌، و میانشان‌ سازش‌ داد، گناهی‌ ‌بر‌ ‌او‌ نیست‌ همانا ‌خدا‌ آمرزنده‌ی‌ مهربان‌ ‌است‌ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ 183 - ای‌ اهل‌ ایمان‌! روزه‌ ‌بر‌ ‌شما‌ واجب‌ شد چنان‌ ‌که‌ ‌بر‌ امّت‌های‌ گذشته‌ واجب‌ ‌شده‌ ‌بود‌، ‌باشد‌ ‌که‌ پرهیزکار شوید أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُوا خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ 184 - روزهای‌ شمرده‌ شده‌ای‌ ‌را‌ [روزه‌ بدارید] و ‌هر‌ ‌که‌ ‌از‌ ‌شما‌ بیمار ‌ یا ‌ ‌در‌ سفر ‌باشد‌، روزهای‌ دیگری‌ [روزه‌ بگیرد]، و ‌بر‌ کسانی‌ ‌که‌ روزه‌ طاقت‌ فرساست‌ ‌در‌ عوض‌ [‌هر‌ روز] تهیدستی‌ ‌را‌ طعام‌ دهند، و ‌هر‌ ‌که‌ ‌با‌ میل‌ کار خیری‌ کند ‌آن‌ برایش‌ بهتر ‌است‌، و روزه‌ گرفتن‌ ‌برای‌ ‌شما‌ بهتر ‌است‌، ‌اگر‌ می‌دانستید شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَمَن کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ 185 - ماه‌ رمضان‌ ماهی‌ ‌است‌ ‌که‌ قرآن‌ ‌به‌ عنوان‌ راهنمای‌ مردم‌ و حجّت‌های‌ روشنگر و فارق‌ میان‌ حق‌ و باطل‌ ‌در‌ ‌آن‌ نازل‌ ‌شده‌ ‌است‌ ‌پس‌ ‌هر‌ ‌که‌ ‌از‌ ‌شما‌ ‌این‌ ماه‌ ‌را‌ دریافت‌، روزه‌ بگیرد و ‌هر‌ ‌که‌ بیمار ‌ یا ‌ ‌در‌ سفر ‌بود‌، ‌به‌ همان‌ تعداد ‌در‌ روزهای‌ دیگر [قضا کند] ‌خدا‌ ‌برای‌ ‌شما‌ آسانی‌ می‌خواهد و سختی‌ نمی‌خواهد و ‌تا‌ [بدین‌ ترتیب‌] [تعداد] روزها ‌را‌ کامل‌ کنید و ‌خدا‌ ‌را‌ ‌به‌ خاطر ‌این‌ ‌که‌ هدایتتان‌ کرده‌ بزرگ‌ دارید، و ‌باشد‌ ‌که‌ سپاسگزاری‌ کنید وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ 186 - و چون‌ بندگان‌ ‌من‌ ‌از‌ تو ‌در‌ باره‌ی‌ ‌من‌ بپرسند، همانا ‌من‌ [‌به‌ ‌آنها‌] نزدیکم‌ و دعای‌ دعا کننده‌ ‌را‌ وقتی‌ ‌که‌ مرا بخواند پاسخ‌ می‌دهم‌، ‌پس‌ ‌آنها‌ نیز دعوت‌ مرا اجابت‌ کنند و ‌به‌ ‌من‌ ایمان‌ بیاورند، ‌باشد‌ ‌که‌ راه‌ یابند