نشانه‌ای دیگر برای آن‌ها: خود و خانواده‌هایشان را در کشتی‌های مجهز سوار می‌کنیم (۴۱) و همانندش، وسایل نقلیۀ زمینی و هوایی برایشان آفریده و می‌آفرینیم. (۴۲) اگر بخواهیم، غرقشان می‌کنیم. آن‌وقت نه فریادرسی دارند و نه نجات داده می‌شوند؛ (۴۳) مگر اینکه خودمان به آن‌ها رحم کنیم و مدتی دیگر از زندگی بهره‌مند شوند. (۴۴) وقتی به آن‌ها می‌گویند: «بترسید از کارهای فرداهایتان و عاقبت کارهای دیروزتان! تا لطف خدا شامل حالتان شود»، نشنیده می‌گیرند. (۴۵) هر نشانه‌ای از نشانه‌های خدا برایشان می‌آید، اعتنایی به آن نمی‌کنند. (۴۶) وقتی از آن‌ها می‌خواهند: «از چیزهایی که خدا روزی‌تان کرده، در راه خدا خرج کنید»، بی‌دین‌ها به مؤمنان می‌گویند: «بدهیم کسی بخورد که اگر خدا می‌خواست، خودش سیرش می‌کرد؟! معلوم است که خیلی از واقع دورید!» (۴۷) و ادامه می‌دهند: «اگر راست می‌گویید، این وعدۀ عذاب کِی می‌رسد پس؟!» (۴۸) انگار فقط منتظر یک غرّش وحشت‌زایند که در گیرودارِ همین بگومگوها، آن‌ها را فرا بگیرد! (۴۹) درآن‌حال، نه دیگر فرصت وصیت پیدا می‌کنند و نه فرصت مراجعه به خانه و خانواده‌شان! (۵۰) یس [۴۱-۵۰] #Quran_Hadi 🕋 پله پله تا خدا با قرآن 🤲 https://eitaa.com/joinchat/477954705C33073b2825