▪️ گوشه ایستگاه نشین و گذر عمر ببین ◾️ با خیلی‌ها که کار فرهنگی می‌کنند، صحبت کرده‌ام، با خیلی‌ها که ادعای کار فرهنگی دارند هم صحبت کردم، اما در میان این همه رفت و آمدها و کارها به چند نکته برخوردم که از زاویه دید یک مسئول مجموعه فرهنگی می‌تواند باشد ◾️ وقتی ایستگاه صلواتی و حجمی از کارها یک دفعه هوار می‌شود روی سر آدم، دقیقا تمرکز بچه‌ها و مدیریت ذهن‌شان مشخص می‌شود. پس ابتدا به هر کسی مسئولیت بدهید و بعد رهایش کنید و اجازه دهید کارش را کند. ◾️ همیشه نوع فعالیت بچه‌ها نشان‌دهنده شخصیتی است که از خودشان ساخته‌اند و دیگر نمی‌توانند خود واقعی‌شان را پشت ویترینی زیبا پنهان کنند. آنها مجبورند خودش باشند، چون خسته می‌شوند، حوصله‌شان سر می‌رود و در ارتباط و رفت و آمد با بچه‌های دیگر نمی‌توانند نوع اراده و مسئولیت پذیری‌شان را پنهان کنند، پس تا آخر کار چیزی نگویید. ◾️ نکته آخر اینکه پای کارهای دسته جمعی و تشکیلاتی از هر جنسی، آقای مسئول نباید غرق در کار بشود، بلکه باید وسط میدان کمک کند و میدان داری نماید. این بزنگاه‌ها نوبت مسئولیت شناسی بچه‌ها است. 📍 راستی یادمون نره! بنشینیم یک گوشه و بچه‌ها را نگاه کنیم، خوب و بد بدون شک محصول عمر ما هستند. ببینید که چرا خوب‌ها خوب شدند و بدها بد شدند، خوب ها را بالا نبرید و بدها را خراب نکنید. فقط ایرادهایشان را بهشان هدیه کنید. 📍 تنها چیزی که از این برنامه ها می مانه، گذر عمر ماست، گاهی یادمان می‌رود که داریم پیر می‌شویم، راستی مراقب باش روزی نرسه که بچه هات بهت بگند: دهه ات گذشته مربی!! 📌 @ponezs