آنگاه که به یادت می‌افتم حسرت دیدنت اعماق دلم را خالی می‌کند. هرگاه که به چشمان با صلابتت خیره می‌شوم، مردانگی و شجاعتت را به یاد می آورم. کاش می ماندی تا فرزندان این خاک تو را ببینند؛ فداکاری‌هایت، تلاش‌هایت و دانشت، همه و همه را ببینند. صد افسوس که نیستی تا مردمان سرزمینم نظاره‌ات کنند. حب دین و حب وطن را از تو بیاموزند. بیاموزند می‌توان در دل امکانات بود اما بچه‌های لبنان را فراموش نکرد. بیاموزند می‌توان بهترین نمره ها را داشت اما کردستان و ایران را از یاد نبرد. بدانند می‌شود از زرق و برق دنیا چشم پوشید و محبت خدا را در دل جا کرد. اما نه... تو نمی توانستی طاقت بیاوری. نمی توانستی با دو چشمانت دنیای امروز ما را ببینی. ببینی که جوانانمان مشکلات غرب را می‌بینند و باز دلباخته آن می‌شوند. پشتکار ندارند اما از زمین و زمان شکایت می‌کنند. دین را از یاد برده‌اند و در خیابان‌های شهر پرسه می‌زنند. خیلی‌ها غرق دنیا شده‌اند و انقلاب را فراموش کرده‌اند. به راستی شهادت بهترین هدیه خدا به تو بود. مصطفی جان شهادتت مبارک! ۳۱ خرداد سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران #شهید_چمران 📌 @ponezs