ارتحال نسل آخر از عالمان طراز اول بلاد و انتظار بایسته از حوزه و نظام استقرار علمای برجسته در اقصی نقاط کشور اسلامی، برکات فراوانی به دنبال داشته و در حفظ فرهنگ دینی و استمرار پیوند مردم با نظام سیاسی بسیار حائز اهمیت بوده است. برخی از این اعاظم اگر در قم یا نجف می‌ماندند قطعا از مراجع و مدرسین نامدار می‌شدند ولی از خودگذشتگی و مجاهدت‌ به خرج دادند و بدون توجه به مظاهر دنیا و با پشت پا زدن به ریاست‌های دینی، راهی شهر و دیار خود شدند؛ با فقر و تنگدستی و گمنامی به خدمت مشغول شدند. اکنون نسل آخر از این عالمان مجاهد در حال کوچ از این جهان هستند و باید برای خالی شدن جایگاه آنان فکری جدی کرد. تجلیل از مجاهدت‌های خاموش این بزرگان، کمترین انتظاری است که از رجال دینی قم (خصوصا متولیان حوزوی) و همچنین چهره‌های سیاسی سطح عالی(خصوصا سران قوا) می‌توان داشت. عدم التفات به مقام و موقعیت و مجاهدت‌های علمای بلاد، نشانگر نوعی شکاف نسلی و دور شدن از واقعیت‌های میدانی فضای دین‌داری است. قطعا و حتما مردمان کوچه و بازار که مرید این عالمان عزیز و مقدس و معنوی هستند، انتظار دارند حوزه و نظام به جایگاه و خدمات این عزیزان به طور ویژه توجه کنند و خدمات آنان را ارج نهند. امید است به این مهم توجه ویژه و عاجل گردد. @rozaneebefarda