بسم الله «شور شیرین» هرسال،در این روزها، به خیلی چیزها فکر می‌کنم. مثلا اینکه: علی مظلومتر بود یا فاطمه سلام الله علیهما؟ هیچ وقت جواب این سوال را نفهمیدم.. علی، علیه السلام از جواب سلامی که حق هرمسلمانی است،هم محروم شد و فاطمه به خاطر مظلومیت علی به در خانه مهاجر و انصار رفت و شد آنچه بر سرش آوردند... یا به اینکه اگر جای سلمان و ابوذر و مقداد بودم، شعور ولایت مداری‌ام می‌گذاشت بایستم و مظلومیتشان را ببینم و پیرو علی علیه السلام باشم یا افق نگاهم با نگاه ولی فرق می‌کرد و او را کم کار می‌دانستم و زیر سوالش می‌بردم یا.... 😭😭😭 😔مثل اینکه اگر فاطمه زهرا فرزندانش را برشتر نشاند و برای یاری حق، آنچنان کتک خورده و زخمی خودش را رساند و نفرینش_ که حتما حق بود_ را فرو برد و به مسجد و خانه مسلمانان رفت و راحتی‌اش را فدای امامش کرد، من چه؟ در چنان شرایطی؛ جهادگر خواهم بود یا خسته؟ جهاد خواهم کرد یا با هزار عذر و بهانه و رساله توجیه المسائل به دست، خلاف وظیفه و براساس عافیت طلبی یا افق دید متفاوت از امام تصمیم میگرفتم!!! فاطمیه کنار تمام غم‌هایش، ترسناک است. ❌زنگ هشدار قرمز را به صدا در می‌آورد تا ما فراتر از زمان و مکان و اشک و هیات و های و هوی، با شور به شعور ولایت‌مداری حقیقی برسیم. به قول استادی، فاطمه سلام الله پشت در و علی ساکت ماند تا حالا ما و شما،اسلام و ایمان را بشناسیم. همین‌هایی را که با کوتاهی و سکوت و جهاد نکردن، دارند پیش چشممان در روز دشمن از ما می‌دزدند... فاطمیه فرصتی است تا شور را به شعور برسانیم و الا اشک را پیاز هم می‌تواند در بیاورد.... ✍محــــــــــنـــــ❤️ــــــا محنا، مهنایتان