پرسش: سلام خیلی زیبا بود و خواندنی ولی من که فکر نمی کنم جز اون دسته باشم که رجعت کنند...درسته که باید امیدوار باشیم ولی وقتی خودمون از عملمون آگاهیم و می دونیم به اون حد رجعت نمی رسه چرا بی خودی امیدوار باشیم...و آیا امیدوار بودن تنها کاری از پیش می بره ؟؟؟؟کاش به فکر بیام نه تنها من بلکه همه ما...و کاش می شد کاش می شد...مومن خالص بودن نیاز به ظرفیتی داره که من یکی که ندارم و البته شاید با تلاش بسیار بشه به دستش آورد ولی خیلی سخته...آیا همه آدما می تونن مومن خالص باشن؟؟؟؟ موفق باشی پاسخ : سلام لا ییاس من روح الله الا القوم الکافرون. از رحمت خدا نومید نمیشوند مگر کافران. میتونیم بکوشیم از کافران نباشیم. نه؟ اگه متن رو خوب خونده باشید، تو جواب استاد به این میرسیم. اگر ما بکوشیم و اهتمام داشته باشیم خداوند ما رو به لیاقتی می رسونه که جزء رجعت کنندگان باشیم. اگه به لیاقت باشه ما نداریم، اما اگه به عنایت باشه......... شما درست میگین خودمون از عملمون آگاهیم و میدونیم به این حد نمیرسه. اما چرا از همین امروز و از همین لحظه شروع نکنیم به خودسازی؟ چرا سعی نکنیم عملمون رو به این حد برسونیم؟ مطمئن باش اگر امید داشته باشیم سعی می کنیم بیشتر مراقب رفتارمون باشیم. مثلا وقتی مطمئن هستیم که آقا ما رو می بینه، حرفهای ما رو میشنوه، از دلمون باخبره، پس چرا خطا کنیم؟ در واقع رجعت یک عقیده حیات بخشه. ائمه این عقیده رو یک بشارت و موهبت الهی دونستند. اگه به رجعت اعتقاد داشته باشیم، هر چقدر هم که غیبت طول بکشه بازم دلمون خوشه که یکروز شاید ما هم برگردیم و دولت کریمه آقا رو ببینیم. مگه برای همه ما زندگی کردن در حکومت جهانی آقا یه آرزو نیست؟ حتی امام حسین (ع) در شب عاشورا اصحابشون رو با یاد رجعت تسلی دادند. اما به قول شما امیدواری به تنهایی کاری از پیش نمی بره. همونطور که گفتم باید با امید به ظهور و با امید به رجعت و حضور در حکومت جهانی امام مهدی (ع) تلاشمون رو بیشتر کنیم. تا در زمره اونهایی باشیم که زمان حضور آقا رو درک می کنند. تا به ایمان خالص نزدیک شویم. #رجعت @chashmbe_rah