📌متن شبهه👇 #2473 به نظر من بعد از انقلاب اشتباهاتی اتفاق افتاد این اشتباهات تاوان سنگینی و بر دوش ملت چذاشت و ما بشدت متضرر شدیم حالا نمیام به مسائلی بپردازم که غیر شفافه مثلا جنگ ایران و عراق میتونه یکسوال جدی بوجود بیاره که ما نمیتونستیم کاذی کنیم جنگ بوقوع نپیوندد من چون شبهاتی تو ذهنمه نمیخام به همش بپردازم ولی بیشتر اشتباهات ما مربوط به بعد از فتح خرمشهر است بیشتر شهدای ما و بیشتر خساراتی که خوردیم.... 📌 *پاسخ به شبهه*👇 🎦 ویدئو: گفتگوی تلویزیونی مرتضی الویری سه اشتباه جمهوری اسلامی در ابتدای انقلاب: 1. ادامه دادن جنگ پس از فتح خرمشهر؛ 2. تعطیلی دانشگاههای برای انقلاب فرهنگی؛ 3. تسخیر لانه جاسوسی. آقای الویری می گوید که ما شور و حال جوانی داشتیم و می خواستیم دنیا را بگیریم، لذا به امام مشورت غلط داده شد و پس از فتح خرمشهر که شرایط برای صلح آماده بود، امام تصمیم به ادامه جنگ گرفت. آیا واقعا شرایط صلح فراهم بود؟ آیا جنگ بخاطر زیاده خواهی های ایران ادامه یافت؟ اگر صلح را مجموعه‌ای از آتش بس، عقب‌نشینی، تعیین متجاوز، تامین خسارت‌های وارده و چند عامل دیگر بدانیم، باید بگوییم که در آن زمان (پس از فتح خرمشهر)، هیچ گونه پیشنهاد صلحی ارائه نشد و شورای امنیت و دیگران، تنها «آتش بس» و در واقع حالت «نه جنگ نه صلح» را توصیه می‌کردند. در آن زمان طرحی که متضمن صلح واقعی باشد و شناسایی متجاوز و پرداخت غرامت را نیز شامل شود و تضمین برای عدم تعرض مجدد داشته باشد، وجود نداشت و پیشنهادهای ارائه شده، تنها در حد آتش بس و مذاکره طرفین بود. این امر با توجه به پشتیبانی یک طرفه و آشکار دولت‌های بزرگ و نهادهای بین المللی از عراق، هیچ گاه نمی‌توانست شرایط ایران را برای یک صلح واقعی و شرافت‌مندانه محقق سازد. به این ترتیب ایران، دلایل منطقی و عقلانی برای ادامه جنگ داشت. در بخش‌هایی از نشریه پرسمان به شماره 21 در سال 1383، دلالیل ادامه منطقی جنگ به این صورت تشریح شده است که: 1️⃣ شرایط ایران برای صلح (شناسایی و تنبیه متجاوز و پرداخت غرامت از سوی عراق) توسط طرفهای مقابل پذیرفته نشد. 2️⃣ مرزهای ایران تامین نداشت و نقاطی در شلمچه، طلائیه، فکه و قصر شیرین در اشغال عراق بود و نیز شهرهای سومار، نفت شهر و مهران عملا در اشغال دشمن بودند و امکان آزادسازی این نقاط از راه مذکور، غیرمعقول به نظر می‌رسید و راهی جز ادامه جنگ وجود نداشت. 3️⃣ در حالی که نیروهای خودی، پیروزی‌های زیادی کسب می‌کردند، توقف جنگ و چانه زنی در پشت میز مذاکره، برای آزادی نقاط مرزی آزاد شده، صحیح نبود. 4️⃣ شهرهای آزاد شده همچون خرمشهر، به علت حضور دشمن در شلمچه، همچنان مورد تهدید بود. 5️⃣ توانایی کمی ارتش عراق ترمیم شده و با کمک‌های همه جانبه دولت های بزرگ افزایش هم یافته بود. 6️⃣تنها چیزی که ارتش عراق از دست داده بود، روحیه بود که با توجه به روحیه فرماندهی آن (شخص صدام)، این مسئله نیز پس از مدتی قابل ترمیم بود. 7️⃣ در حالی که نیروهای جمهوری اسلامی در نوار پیروزی قرار داشتند، آتش‌بس و صلح ناپایدار در هنگام قدرت و دادن فرصت مجدد به عراق، زیان‌هایی به بار می‌آورد. اگر آن روز جنگ متوقف می‌شد و تجربه‌ای چون مذاکرات سوریه و اسرائیل، بر سر ارتفاعات جولان، فراروی ما قرار می‌گرفت و ما ناچار می‌شدیم بر سر سایر مناطق تحت اشغال، پشت میز مذاکره با عراق چانه‌زنی بی‌حاصل کنیم؛ امروز جامعه، مسئولان وقت را شماتت می‌کرد. 8️⃣عراق در نظر داشت با برگزاری اجلاس سران جنبش غیر متعهد در بغداد و کسب ریاست دوره‌ای این جنبش، برای تحقق خواسته‌های نامشروع خود، به ایران فشار آورد؛ ولی ایران با حمله به داخل خاک عراق در عملیات رمضان، این امتیاز مهم و حیاتی را از عراق گرفت. 9️⃣به همین منظور در 20 خرداد 1361 جلسهای در حضور امام خمینی در جماران تشکیل شد و موضوع به شورا گذاشته شد. از نظر نظامیان شرکت‌کننده در آن جلسه، امکان پدافند با توقف روی خط مرزی وجود نداشت؛ زیرا در اغلب نقاط مرزی هیچ گونه مانع طبیعی وجود نداشت و ایجاد استحکامات جدید نیز یک سال به طول می‌انجامید و طی این مدت احتمال حمله مجدد عراق جدی بود. مهم‌تر این که با تکیه بر اصل متعارف نظامی «تعقیب دشمن» هرگونه توقف پس از فتح خرمشهر یک حرکت غیراصولی بود. به همین دلیل امام خمینی (ره) پس از تردید اولیه در مورد تداوم جنگ در خاک عراق با استماع دلایل نظامیان و نا امیدی از پذیرش شرایط ایران توسط دولت عراق، با ادامه جنگ و ورود نیروهای ایران به خاک عراق موافقت کردند. https://b2n.ir/w71932 -------------------------- ☑️کانال جامع پاسخ به شبهات وشایعات در #فضای‌_مجازی 👇🏻 https://chat.whatsapp.com/FnoFSKh6cJJFbIPVB13Riv 📱پیام رسان ایتا👇🏻 🆔https://eitaa.com/joinchat/5701648C9536f328f0 📱ادرس سایت👇🏻 🆔 www.pshobahat.ir