خرقانی از عرفای بزرگ اسلام گوید: نیمه شب دعا می کردم، ندا آمد: می خواهی درونت را به همه بنماییم تا همه از اطرافت پراکنده شوند؟ گفتم: می خواهی از مهر؛ رحمت و بخشش تو گویم تا دیگر کسی عبادتت هم نکند؟ ندا آمد که نه تو بگو و نه ما. الهی می دانم که نیازی به نماز و عبادت من نداری؛ می خوانم چون من خود نیازمند آنم. مرا دریاب.