🌹✨🌹✨🌹 ✨ ❣ را تنها در "لحظه حال" میتوان یافت. گذشته و آینده پرده و حجاب خدایند. باید گذشته و آینده را آتش بزنی تا همنشین لب و آواز خدا شوی. 🍃از زمانهای دور، تمامی آموزگاران بزرگ معنویت به "لحظه حال" به عنوان کلیدی برای باز کردن درِ بُعد معنوی انسان یاد کرده اند. 🍂علی رغم یادآوری آن بزرگان این نکته به عنوان رازی نهفته باقی مانده است و هرگز مضمون ژرف این نکته اساسی در کلیساها و معابد آموزش داده نمیشود. 🍃اگر به کلیسایی بروی میشنوی " غم فردا را نخورید، زیرا فردا غم های خاص خود را دارد" یا " کسی که به عقب مینگرد شایسته ملکوت خداوند نیست." ( منظور از نگریستن به عقب یعنی زندگی در گذشته و خاطرات) یا ممکن است درباره گل ها بشنوی که آنها دغدغه فردا را ندارند و با آسودگی در لحظه ی بی زمان حال زندگی میکنند و از دست خدا روزی میخورند. 🍂متاسفانه کمتر به ژرفای این سخنان توجه شده. فهم دقیق و زندگی کردن این سخنان موجب دگرگونی بنیادین روح میشود. 👈یکی از استادان بزرگ طریقت "ذن" اغلب انگشت نشانه اش را بالا میگرفت و میپرسید " در این لحظه حال چه چیزی کم است؟ " پرسشی گزنده که برایش نمیتوان پاسخی پیدا کرد و توجه تو را عمیقا به لحظه حال معطوف میسازد. 🍃لحظه حال محل توجه عارفان بزرگی چون نیز بوده است که میگوید " صوفی ابن الوقت باشد..." و باز میگوید، گذشته و آینده پرده و حجاب خدایند. باید گذشته و آینده را آتش بزنی تا همنشین لب و آواز خدا شوی. و میگوید: هست هشیاری زِياد ما مَضي ماضي و مُستقبلت پرده ی خدا آتش اندر زن به هر دو، تا به کِي؟ پُر گره باشی از این هر دو چو نی. تا گره با نی بُوَد، همراز نيست همنشین آن لب و آواز نیست. @Qadam_be_qadam_bakhoda