❓گاهی گرفتاری‌های کاری و ارتکاب گناهان باعث فاصله با خدا و بی‌میلی به عبادات می‌شود. برای پیشگیری و رفع این فاصله‌ها چه کنیم؟ 💡خدا گاهی حالات معنوی را از انسان می‌گیرد تا عُجب و غرور او را نگیرد. اگر فرد زیاد حال معنوی داشته باشد، بعضی وقت‌ها باعث می‌شود این حال را از خودش بداند و بگوید "ما هم قاطی خوبان شدیم و خداحافظ گنهکاران!" برای این که چنین تصوری نکند، بعضاً خداوند این حالات را از فرد می گیرد. 💎 برای دوری از این غرور، نیاز به حال فروتنی است. هرقدر می‌توانیم باید این حالت فروتنی و خاکساری که "من چقدر در مقابل خدا ضعیف و ذلیل هستم" را با خودمان مرور کنیم. با داشتن این حال است که خدا فرد را در بغل می گیرد. 📿 در دعای کمیل داریم «قَدْ أَتَیْتُکَ یَا إِلَهِی ... مُعْتَذِراً نَادِماً مُنْکَسِراً مُسْتَقِیلاً مُسْتَغْفِراً مُنِیباً مُقِرّاً مُذْعِناً» یعنی خدایا من با حالت خراب و داغون آمده‌ام! اگر کسی با این حال نزد خدا برود، او را می‌خرند. 🔸 با استناد قرآنی؛ پس از جریانی که برای حضرت یونس اتفاق می‌افتد، نسخه فوق‌العاده‌ای برای بیرون آمدن از حالات بد ارائه می شود. آنجا که در آیات آمده حضرت «فَنادي فِي الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّي کُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ» اقرار به ضعف خود و بزرگی خدا می‌کند. انسان همین را که بگوید و باور داشته باشد، در آیه بعد می‌گوید خداوند او را استجابت کرد و از غم نجات داد. «فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ» اصلاً اگر بخواهیم مؤمنین را نجات دهیم، راه آن همین اقرار است؛ که توصیه شده این ذکر در سجده زیاد خوانده شود. @qasemian_ir