هر سال بعداز ماه محرم وصفر که می شد مرحوم علامه امینی ره خطاب به عزاداران سید الشهدا علیه السلام می فرمودند: کبوتربازها وقتی یه کبوتر از بازار می خرند ، چند روزی بال و پرش رو می بندند ، روی پشت بام خونه بهش آب و دانه میدن ، بعد چند روز بال و پرش رو باز می کنند ، و پروازش میدن، اگه اون کبوتر رفت و مجددا برگشت روی همون پشت بام نشست ، میگن هنر داره و رگه داره ، اما اگه برنگشت و رفت، روی پشت بام کس دیگه ای نشست ، میگن بی هنر وبی رگ بود ! (آهای مردم آهای جوان ها ، محرم و صفرگذشت) و توی این دو ماه امام حسین(علیه السلام ) ماها رو خرید ، بال وپر مون رو بست پیش خودش نگه داشت.... در این دو ماه میهمان امام حسین(علیه السلام ) بودیم... و هر جا دعوتمون کردند به احترام امام حسین(علیه السلام ) بود و در واقع از آب و نان امام حسین(علیه السلام ) خوردیم ،حالا بعد دو ماه بال و پرمون رو باز کرده که پرواز کنیم ،نکنه که بی هنر و بی رگ باشیم ، بریم روی بام کس دیگه بشینیم ، نکنه نان ونمک بخوریم و نمکدون بشکنیم ، بیایید به امام حسین(علیه السلام )یه قول بدیم.... قول بدیم که تا ماه محرم سال دیگه فقط کبوتر امام حسین(علیه السلام ) باشیم وفقط واسه اون پرواز کنیم، وفقط روی پشت بام اون بشینیم..... من و تو میتونیم اونی بشیم که اهل بیت میخواهند، تا بودنمون فایده داشته باشه براشون... این درصورتی ممکن میشه که خود ما بخواهیم و شیطون رو راه ندیم به دلامون.... پس یا علی بگو... لبیک یا حسین علیک السلام