قرآن ترجمه المیزان سوره 23 سوره مبارکه المؤمنون صفحه 345 مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (43) هيچ امّتى از وقت [انقراض] خود پيشى نمى گيرد و عقب نيز نمى افتد. (43) ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ كُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا كَذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ ۚ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ (44) سپس رسولانمان را پى در پى فرستاديم; هر وقت براى امّتى رسولشان مى آمد او را تکذيب مى کردند، پس بعضى را در پى بعضى [به وادى هلاکت ]برديم و آنان را [موضوع] داستان ها ساختيم; پس [از رحمت] دور باد قومى که ايمان نمى آورند. (44) ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (45) سپس موسى و برادرش هارون را با نشانه هاى خود و حجّتى روشنگر فرستاديم، (45) إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا عَالِينَ (46) به سوى فرعون و اشراف قومش; پس تکبّر کردند و قومى برترى جوى بودند. (46) فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ (47) پس گفتند: آيا ما به دو بشرى که مانند خود ما هستند ايمان بياوريم در حالى که قوم آن دو، بندگىِ ما مى کنند؟ (47) فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ (48) پس تکذيبشان کردند و در نتيجه از هلاک شدگان گشتند. (48) وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (49) و همانا ما به موسى کتاب داديم شايد آنان هدايت شوند. (49) وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ آيَةً وَآوَيْنَاهُمَا إِلَىٰ رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِينٍ (50) و پسر مريم و مادرش را آيتى [بزرگ] قرار داديم و آن دو را در زمينى بلند که داراى محلّى براى استقرار و آبى روان بود، جاى داديم. (50) يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (51) هان اى رسولان! از خوردنى هاى مطبوع بخوريد و کار شايسته کنيد، همانا من به آنچه مى کنيد آگاهم. (51) وَإِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ (52) و همانا اين امّتِ شما است، امّتى يگانه، و من پروردگار شمايم، پس از من پروا کنيد. (52) فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُرًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (53) پس کار [دين] خود را در ميان خويش قطعه قطعه کردند [و دسته دسته شدند]، در حالى که هر گروهى به آنچه نزدشان بود شادمان بودند. (53) فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّىٰ حِينٍ (54) پس آنان را در گرداب جهالتشان تا چندى رها کن. (54) أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِينَ (55) آيا مى پندارند مددى که به وسيله مال و اولاد به آنان مى رسانيم، (55) نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ ۚ بَلْ لَا يَشْعُرُونَ (56) [در حقيقت] در دادنِ خيرات به آنان شتاب مى کنيم؟ [چنين نيست] بلکه آنان درک نمى کنند [که اين يک آزمايش است]. (56) إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (57) همانا آنان که از ترس [مجازات] پروردگارشان نگرانند، (57) وَالَّذِينَ هُمْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (58) و آنان که به آيات پروردگارشان ايمان مى آورند، (58) وَالَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ (59) و آنان که به پروردگارشان شرک نمىورزند، (59) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/qoranali110