قرآن ترجمه المیزان سوره 23 سوره مبارکه المؤمنون صفحه 348 بَلْ أَتَيْنَاهُمْ بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (90) [ما افسانه براى آنان نياورده ايم] بلکه حقّ را برايشان آورده ايم و بى شک آنان دروغگويند. (90) مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَمَا كَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَٰهٍ ۚ إِذًا لَذَهَبَ كُلُّ إِلَٰهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ (91) خدا هيچ فرزندى برنگرفته است و با او هيچ معبودى نيست. [اگر معبودى جز خدا بود] در آن صورت هر معبودى مخلوق خود را تصاحب مى کرد و بعضى معبودان بر بعضى ديگر برترى مى جستند; منزّه است خدا از آنچه وصف مى کنند; (91) عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (92) همان داناى نهان و آشکار; پس او برتر است از شرک ورزى آنان. (92) قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي مَا يُوعَدُونَ (93) بگو: پروردگارا! اگر آن [عذابى] را که به آنان وعده داده مى شود، به من ارائه بدهى. (93) رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (94) پس مرا پروردگار! در ميان قوم ستمکار قرار مده [و در عذابشان شريک مکن]. (94) وَإِنَّا عَلَىٰ أَنْ نُرِيَكَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ (95) و بى شک ما قادريم آن [عذابى] را که به آنان وعده مى دهيم، به تو ارائه کنيم. (95) ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ ۚ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَصِفُونَ (96) بدى را با بهترين شيوه دفع کن، ما به آنچه [به ناحق ]وصف مى کنند آگاه تريم. (96) وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ (97) و بگو: پروردگارا! از وسوسه هاى شيطان ها به تو پناه مى برم. (97) وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ (98) و پروردگارا! به تو پناه مى برم از اين که نزد من حاضر شوند. (98) حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ (99) [کافران دست از کفر خود بر نمى دارند] تا وقتى که مرگِ يکى از آنان فرا رسد، مى گويد: پروردگارا! مرا برگردانيد. (99) لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ ۚ كَلَّا ۚ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (100) شايد من در مورد آنچه ترک کرده ام کارى شايسته انجام دهم، نه چنين است; بى شک اين سخنى [بى حاصل] است که او گوينده آن است، و پيش رويشان برزخى است تا روزى که برانگيخته مى شوند. (100) فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنْسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ (101) پس وقتى که در صور دميده شود، در آن روز نه ميانشان خويشاوندى هاى نَسَبى وجود دارد و نه از [حال] يکديگر مى پرسند. (101) فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (102) پس کسانى که اعمالِ وزن شده آنان سنگين (با ارزش) باشد آنها خود ظفرمندند. (102) وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خَالِدُونَ (103) و کسانى که اعمالِ وزن شده آنان سبک (بى ارزش) باشد، اينانند که [سرمايه هستى] خود را از دست داده و در جهنّم جاويدانند. (103) تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِيهَا كَالِحُونَ (104) آتش چهره هايشان را مى گدازد و آنان در آن جا چهره سوختگانى بدمنظرند. (104) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/qoranali110