🌸نکته تفسیری صفحه ۱۳۶🌸 دین، راه زندگی است؛ نه وسیله‏ ی بازی و سرگرمی: بدون شک اسرارآمیزترین موجود زمین، انسان است؛ مخلوقی که اگرچه در ظاهر قوای جسمی فوق العاده ای ندارد، با قدرت اندیشه، تمام زمین را تصرف کرده و اکنون به فتح اجرام آسمانی دیگر می اندیشد. تاریخ بروشنی نشان می دهد که اگر این موجود دوپا به حال خود رها شود، نه تنها موجودات دیگر، بلکه خودش و نسل انسان های هم‏نوع خود را نیز به تباهی می‏ کشد. به همین سبب، آفریدگار دانای او، با برنامه ای دقیق، روش زندگی او را مشخص کرده و به او آموخته است که برای رسیدن به هدف نهایی، یعنی بهترین زندگی در دنیا و آخرت، به چه چیزهایی اعتقاد داشته باشد و چه کارهایی بکند. این برنامه‏ ی کامل و منظم، «دین» نام دارد. دین، حقیقت است که پنج پیامبر اولوالعزم در زمان های گوناگون از سوی خدا برای مردم به ارمغان آوردند و دهها هزار پیامبر دیگر آن را در میان مردم تبلیغ و ترویج کردند؛ ولی بسیاری از مردم، به جای این که این برنامه را با دقّت در زندگی خود به کار بندند، آن را وسیله ای برای سرگرمی خود می دانند و هر طور که می خواهند، آن را به بازی می گیرند و تغییرش می دهند. بررسی تاریخ مسیحیت به خوبی نشان می دهد که این انحراف در میان پیروان این دین تا چه حد وجود داشته است. تفکّر شرک آلود تثلیث(اعتقاد به سه خدای پدر، پسر و روح¬القدس)، اعتقاد به به صلیب کشیده شدن مسیح ، خوردن شراب و گوشت خوک، رعایت نکردن حجاب و عفاف میان مرد و زن، و ترک نماز و روزه و بسیاری از دستورهای خدا و اختصاص یک روز از هفته به دعا و نیایش، آن هم با آواز و موسیقی، به روشنی نشان می دهد که بسیاری از پیروان این راه و روش، نام دین الهی را تنها برای سرگرمی و تفریح با خود حمل می کنند و هیچ دغدغه ای برای فرمان برداری از دستورهای خدا ندارند. البته این انحراف، نه تنها در میان مسیحیان و پیروان ادیان دیگر، بلکه در میان مسلمانان نیز وجود داشته و دارد. یکی از بزرگ ترین نمونه های این انحراف، «بدعت» در دین است؛ یعنی انسان چیزی را جزء دین بشمارد که در دین وجود ندارد. تاریخ اسلام، گویای بدعت گذاری های فراوانی از سوی حاکمان و دانشمندان بی تقواست. ارتکاب گناه و توجیه آن نیز یکی دیگر از نمونه‏ هاي به بازی گرفتن دین است. شاید تا به حال افرادی را دیده باشید که پس از گناه، با جسارت تمام، خود را بی گناه می شمارند و کار زشتشان را نادرست نمی‏دانند. همچنین تفسیر آیات قرآن در جهت منافع خود و استفاده از دین برای رسیدن به منافع دنیایی، یکی دیگر از نمونه های این انحراف است. حقیقت این است که دین، برنامه‏ی زندگی انسان است که باید مو به مو اجرا شود تا انسان به سعادت حقیقی خود برسد؛ نه وسیله ای برای پر کردن اوقات فراغت و برگزاری مراسم پر زرق و برق و بی فایده! 🆔 https://eitaa.com/qoranali110