آیت الله سعادت پرور فرمودند: گاهی این گریه از طرف شیطان می‌شود، سجاده‌ای را پهن می‌کند و نماز شب می‌خواند و حال و هوایی دارد، بعد هم به گریه می‌افتد، اما نمی‌داند شیطان او را به گریه انداخته بود! حالا علامتش چیست؟ از کجا بدانیم از جانب شیطان است یا نه؟ اگر بعد از آن گریه احساس ذلت کردیم و آگاهی عمیق تر به عیب هایمان پیدا کردیم و در محضر خدا بیشتر شکسته شدیم، طوری که امتیازاتمان از چشم ما ریخت و از قبولی عمل نگرانی داشتیم،از این حالت معلوم می شود که رحمانی بوده است. اما اگر پشت سر آن عجب آمد و امتیازی آمد و گناهان فراموش شد، یا اینکه صبح همه را زیر ذره بین گرفتم که فلانی فلان کار غلط را انجام داد، خداراشکر من آن کار را انجام نمی‌دهم، معلوم می‌شود از طرف شیطان است که به وسیله این گناه نامرئی و تقریبا غیر قابل تشخیص درونی، می‌خواهد مرا بکوبد. کسی که گناهان ظاهر را انجام داده است، سرافکنده است و شکسته، اما کسی که گناهان ظاهر را نکرده، شیطان او را از طریق عجب به زمین می‌کوبد. 📚کتاب "فطرت" ص ۸۰۲ و ۸۰۳ | استاد علیپور ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯