🔺حقیقت ثارالله/ قسمت دوم 🔹درباره معنای ثارالله، لغت دانان، ثار را دو گونه معنا کرده اند: ۱-خون ۲-طلب خون یا خونخواهی البته منظور از خون، مطلق خون نیست، بلکه منظور، خون ریخته شده یا همان خونی است که بر اثر کشتن، پدید می آید و معمولاً مطالبه می‌گردد. و معنای دقیق و صحیح نیز، همین معناست. 🔸موید: در زیارت عاشورا، عبارت «طلب ثارکم» آمده؛ طلب خونخواهی، معنا نمی‌دهد در حالی که طلب خون، معنادار است. پس باید ثارالله را به همان خون خدا، معنا کرد. 🔹اما خون خدا یعنی چه ؟ 🔸بزرگان برای توضیح «خون خدا بودن امام حسین علیه السلام»، از روایات قرب نوافل و قرب فرائض، استفاده کرده اند. 🔹در قرب نوافل، ولی خدا، به اندازه‌ای مقرب می‌گردد که همه وجودش، خدایی میشود، یعنی خدا می‌شود چشم او، گوش او، دست او و... . از طریق خدا می بیند و می شنود و... 🔸 البته بعضی به اشتباه، این امور را مجازی تلقی کرده‌اند. 🔹برای مثال، دست ولی خدا به اندازه‌ای پاک و توحیدی شده است که دست خداست. حال آنکه دست خدا یا چشم خدا بودن، یک حقیقت و واقعیت است، نه مَجاز! 🔸در قرب فرائض که مرتبه بالاتری است، بنده به حدی محبوب می‌شود و غرق در توحید می‌گردد که جهت بشری‌ او، محو شده و جهت الهیش ظاهر می‌شود. 🔹مثلاً چشم بشری او، جهت حقانی پیدا می‌کند و خدا، با چشم او می بیند. چشم او، دیگر چشم خداست، نه چشم او. به همین دلیل امیرالمومنین(ع) عین الله است. 🔸 خون امام حسین علیه‌السلام نیز به دلیل همین تقربی که دارد، خون خدا است. آیت الله یزدان پناه @QudsOnline