دانشمندان بارها اعلام کرده‌اند که حداقل در سیصدسال گذشته، بیشترین احتمال وقوع همه‌گیری‌های جهانی آنفلوانزا در زمان اوج فعالیت مغناطیسی خورشید بوده که در نقطه اوج چرخه یازده ساله خورشیدی اتفاق می‌افتد. آخرین مورد از این هشدار در سال 2001 به وسیله کِن تَپینگ ستاره‌شناس کانادایی و دو پزشک اهل بریتیش‌کولومبیا صادر شد. این روند، تنها جنبه گیج‌کننده این بیماری برای ویروس‌شناس‌ها نیست. در 1992 دکتر اِدگار هوپ سیمپسون از مسئولین ارشد جهان در حوزه همه‌گیرشناسی آنفلوانزا کتابی منتشر کرد و در آن به بررسی دانسته‌های ضروری شناخته‌شده راجع به این بیماری پرداخت. او در کتاب خود اشاره کرده بود که این دانسته‌ها موید انتقال این بیماری از طریق تماس مستقیم فرد به فرد نیستند. مدتها بود که مساله آنفلوانزا، دکتر هوپ سیمپسون را حیران کرده بود. این حیرت در واقع از زمانی شروع شد که او در ماجرای همه‌گیری آنفلوانزا در سالهای 1932 و 1933 به عنوان یک پزشک عمومی جوان به معالجه بیماران مبتلا در دورسِت انگلستان می‌پرداخت. در این همه‌گیری، برای اولین بار، ویروسی که مرتبط با این بیماری دانسته می‌شد ایزوله گردید. با این حال اما او در طول دوره حرفه‌ای 71 ساله خود هیچ گاه پاسخی برای سوالاتش پیدا نکرد... در سال 1836 هاینریش شوایخ مشاهده کرد که همه فرآیندهای فیزیولوژیک، برق تولید می‌کنند. در همین راستا بود که او این ایده را مطرح کرد که اختلال الکتریکی جو شاید مانع از تخلیه الکتریکی بدن می‌شود. او ادعایی را که در آن زمان رایج بود تکرار می‌کرد که انباشت الکتریسیته در بدن باعث بروز علایم آنفلوانزا می‌گردد. تاکنون کسی این ادعا را رد نکرده است. ترجمه محمد مظفرپور انتشارات کتاب فردا @Question_the_Unquestioned