از 1645 تا 1715 یعنی دوره زمانی که ستاره‌شناسان، آن را "کمینه ماندِر" می‌نامند، خورشید چنان بدون فعالیت شده بود که هیچ لکه‌ای بر سطح آن دیده نشد و شب‌ها نیز در قطب اثری از شفق قطبی نبود طوری که طبق یک سخن قدیمی کانادایی، اگر نوری در آسمان دیده می‌شد مردم فرار می‌کردند. جالب این که در این مدت، هیچ موردی از همه‌گیری جهانی آنفلوانزا هم گزارش نشده است. در 1715 لکه‌های خورشیدی پس از یک عمر غیبت، دوباره ظاهر شدند. در سال ۱۷۱۶ ادموند هالی ستاره‌شناس مشهور انگلیسی در شصت سالگی، توصیفی چشمگیر از نورهای شمالی ارایه کرد. اولین بار بود که او چنین چیزی می‌دید. با این حال اما خورشید هنوز کاملا فعال نشده بود. #کتاب_افسانه_روشنایی ترجمه محمد مظفرپور انتشارات کتاب فردا @Question_the_Unquestioned