بر خلاف حساسیت الکتریکی، تحقیق راجع به حساسیت آب‌وهوایی انسان، سابقه‌ای طولانی دارد که به پنج هزار سال پیش در بین‌النهرین و شاید به همین قدمت در چین و مصر باز می‌گردد. بقراط در رساله خود در باب «هواها، آب‌ها و مکان‌ها» که 400 سال قبل از میلاد مسیح (ع) نوشته شده است، گفته که وضعیت سلامتی انسان به میزان زیادی تابع هوای محل زندگی او و تغییرات آن است. این چارچوب علیرغم این که نادیده انگاشته شده و کسی به آن توجه نکرده است، یک گزاره اساسی است. نام این دانش یعنی «زیست‌سنجی» یک واقعیت آشکار را مخفی می‌کند: این که حدود سی درصد از مردم، فارغ از این که متعلق به چه نژادی باشند حساس به آب‌وهوا بوده و از این رو مطابق برخی متون این حوزه علمی، به الکتریسیته هم حساسیت دارند. «جامعه بین‌المللی زیست‌سنجی» در 1956 به وسیله سولکو ترامپ ژئوفیزیکدان دانمارکی با مقرهایی در شهر لیدن هلند تاسیس شد. عصر الکتریسیته، دو قرن قبل از این واقعه، از همین شهر آغاز شده بود. تا چهل سال بعد یعنی قبل از آن که شرکت‌های تلفن همراه برای انکار کامل یک چارچوب مرجع علمی باسابقه فشار بیاورند بیوالکتریک و بیومغناطیس از حوزه‌های اصلی تحقیقات گسترده به شمار می‌رفتند و یکی از ده گروه مطالعاتی دایمی جامعه زیست‌سنجی روی این دو حوزه تمرکز کرده بود. در 1972 یک سمپوزیوم بین‌المللی در هلند با عنوان «اثرات زیستی میدان‌های الکتریکی، مغناطیسی و الکترومغناطیسی طبیعی» برگزار شد. #کتاب_افسانه_روشنایی ترجمه محمد مظفرپور انتشارات کتاب فردا @Question_the_Unquestioned