و الصّبحِ اذا تنفّس ... قسم به صبح وقتی کم کم جان میگیرد التکویر/۱۸ این شب ها که غم و درد و بی خوابی رهایم نمی کند ... به صبح می آورم ... به طلوع، به وقت سپیده، که دردهایم تمام می شود.... و قسم به صبح ...