«نکاتی از آیات صفحه ۳۶۲ قرآن کریم» 💠 شکایت پیامبر در قیامت از مهجوریت قرآن در قيامت يكى از شاكيان، پيامبر است. «و قال الرسول» و انتقاد از كسانى است كه آگاهانه قرآن را كنار مى گذارند. «اتّخذوا...» (و نفرمود: «كان عندهم مهجورا») و مهجوريّت قرآن و گلايۀ پيامبر و مسئوليّت ما قطعى است. («قال» فعل ماضى نشانۀ حتمى بودن است) و تلاوت ظاهرى كافى نيست، بلكه مهجوريّت زدايى لازم است. «مهجورا» 💠 هدایت و نصرت الهی تضادّ ميان حقّ وباطل، در مدار اراده الهى است. «كذلك جعلنا» و نداى حقّ خواهى و حقّ گويى، هميشه مخالف داشته است. «لكلّ نبىّ عدوّا» انسان ابتدا به گناه آلوده شده،از مسير حقّ جدا مى شود وكم كم دشمن انبيا مى شود. «عدوّاًمن المجرمين»(كلمۀ «جُرم» به معناى جدا شدن است). و انسان در درگيرى هاى حقّ و باطل، به دو چيز نياز دارد: يكى هدايت و ديگرى قدرت، و پروردگار براى حمايت وهدايت كافى است، دلبستن به ديگران چرا؟ «كفى بربّك هادياً و نصيراً» بنابراین تنها راه پيروزى بر دشمن، تمسّك به هدايت و نصرت الهى است، و در برابر مخالفين، بر خدا توكّل كنيم، (انبيا نيز به هدايت الهى نيازمندند) زیرا هدايت و نصرت از شئون ربوبيّت خداوند است. ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان 🔹 @qurandelan