«نکاتی از آیات صفحه ۴۱۴ قرآن کریم» 💠 نخواندن غیرخدا خالق بودنِ خداوند، حتی بر مشرکین و بت‌پرستان پوشيده نيست، و ایشان خدا را خالق و مدبر میدانستند، ولی بتها را به عنوان واسطه و شفیع می دانستند.«و لئن سألتهم من خَلَق... ليقولنّ اللّه» همچنین، حقّ و باطل، ملاك انتخاب است، نه تقليد، تبليغ، تطميع و يا تهديد. «ذلك بانّ اللّه هوالحقّ و اَنّ ما يدعون من دونه الباطل» که دلالت دارد که غیرخدا را نباید خواند؛ زیرا هرچه غیر الله خوانده شود، صفات الله را ندارد و باید در بيان حقيقت، صراحت و قاطعيّت داشته باشيم. (در اين آيه، سه مرتبه كلمۀ «أنّ» به كار رفته كه نشانۀ تأكيد است.) 💠 علم بى نهايت خداوند علم بشر محدود است و قابل مقايسه با علم بى نهايت خداوند نيست. «يعلم... ما تدرى نفس» و علم به زمان وقوع مرگ و قيامت، و همچنین علم به نوزادنِ در رحمِ مادران، مخصوص خداست، و هرچند که برنامه ريزى، تدبير و تنظيم امور لازم است؛ امّا قدرتى مافوق در كار است كه هیچ انسانی نمى داند فردا چه مى شود. «و ما تدرى نفس ماذا تكسب غداً» و هيچ كس به زمان و مكان مرگ خويش آگاه نيست. «و ما تدرى نفس بأى ارض تموت» بنابراین به گفتۀ كاهنان، فال بينان، كف بينان و پيشگويان در مورد آيندۀ خود، نباید اعتماد كنيم. «و ما تدرى نفس ماذا تكسب غداً» ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان 🔹 @qurandelan