«نکاتی از آیات صفحۀ ۴۵۹ قرآن کریم» 💠 شكر، كليد رضايت خدا مراد از كفر در اين آيه، كفران نعمت است، به دليل آن كه در مقابل آن، از تشكّر سخن به ميان آمده است. خداوند ما را بيش از خودمان دوست دارد، او كفران و ناسپاسى را براى ما نمى پسندد ولى ما براى خود مى پسنديم، پس فرمان عبادت، نشانۀ نياز خداوند به ما نيست. «ان تكفروا فان اللّه غنىٌّ»(همان گونه كه دستور خانه سازى رو به خورشيد، نشانۀ نياز خورشيد به ما نيست. خداوند نه تنها به ما، بلكه به هيچ چيزى نياز ندارد چنانكه در جاى ديگر مى فرمايد: «فانّ اللّه غنىٌ عن العالمين»(آل عمران،۹۷)). و خداوند، منحرفان را نيز بندۀ خود مى داند. «لعباده الكفر» و شكر، كليد رضايت خداست. «ان تشكروا يرضه لكم» بنابراین در شيوۀ دعوت، گام به گام پيش رويم. گام اوّل فرمود: او بى نياز است، گام دوّم فرمود: او به كفر شما راضى نيست، گام سوم فرمود: ايمان و شكر شما به سود شماست و در پايان فرمود: اگر سركشى كنيد به حسابتان مى رسد. «غنى عنكم - لا يرضى - ينبّئكم» خداوند عادل است و هر كس جزاى كار خودش را مى بيند، و هر كس مسئول كار خويش است و نمى توان گناه كسى را به دوش ديگرى انداخت. «و لا تزر وازرة وزر اخرى» و در تهديد كسانى كه گناهشان قطعى نيست، راه عفو را باز گذاريد. (كلمۀ «ينبئكم» مى فرمايد: از عملكردتان خبر مى دهد و نمى فرمايد: به عملكردتان كيفر مى دهد). و مقدار پاداش و كيفر به عملكرد خود ما بستگى دارد. «ما كنتم تعملون» و دقّت در پاداش و كيفر، به علم دقيق الهى مربوط است. «انّه عليم بذات الصدور» ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان 🔹 @qurandelan