🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۳۳🌷 اسلام؛ آیین تفکّر: بدون تردید هیچ مکتب و آیینی به اندازه‏ ی اسلام بر اهمّیّت تفکر و اندیشیدن تأکید نکرده است؛ تا جایی که این آیه‏ به پیامبر دستور می دهد که به مردم بگوید: من فقط شما را به یک مطلب پند می دهم، و آن این که دو نفر دو نفر یا تک تک و ‏دور از هر گونه غوغا و شلوغی محیط های احساسی، با خود خلوت کنید و برای خشنودی خدا و نه هیچ کس دیگر تصمیم بگیرید که بیندیشید؛ اندیشه ای ‏دور از تعصّب و پیش‏داوری های ناآگاهانه. آری، نخستین و مهم ترین توصیه‏ی دین ما، دعوت به تفکّر و اندیشیدن در سایه‏ی توجّه به خداست؛ زیرا هیچ تحوّل و پیشرفتی بدون تفکّر ایجاد نمی شود. اسلام از مردم می خواهد که در باره‏ ی آفریدگار خویش، در باره‏ ی این که در کجای هستی قرار دارند، در باره‏ی این که به کجا می روند و برای چه هدفی خلق شده اند، بیندیشند. اسلام، مردم را به تفکّر در باره‏ی مخلوقات خدا به‏ویژه وجود خودشان فرا خوانده و نیز از آنان خواسته که در باره ی سخنان خدا و آیات بی شمار او بیندیشند. اسلام همچنین از انسان ها می خواهد که در رفتار خود بیندیشند و آن را اصلاح کنند. آری، اسلام، آیین تفکّر است. در روایاتِ پیشوایان معصوم ما نیز فکر و اندیشه در درجه‏ ی نخست اهمیّت قرار گرفته(ع) است. امام علی می فرماید: «آگاه باشید که هیچ خيری در عبادتِ بدون تفکّر نیست.» گاهی می شود که عبادت برای انسان به صورت عادت در می آید؛ یعنی چون عادت کرده ایم، نماز می خوانیم. در این صورت، عبادت ما فقط عمل و حرکتی ظاهری است. در روایتی از امام رضا(ع) می خوانیم: «عبادت به فراوانی نماز و روزه‏ [بی تفکّر] نیست. عبادت حقیقی، اندیشیدن در کار خدا [و اسرار جهان آفرینش] است.» در حدیث دیگری از امیر مؤمنان علی می خوانیم: «این تفکّر است که [انسان را] به کارهای خوب و انجام دادن آن ها دعوت می کند. » #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 @quranekarim1398