تدبر در سورهٔ مبارکهٔ جمعه(قسمت شانزدهم) ⚜ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُۚ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ(۴) «فضل» کلمهٔ خاصی در قرآن است... یک «بیشتری» یک ظرفیت و استعداد... زنان بر مردان فضل دارند... و مردان بر زنان فضل های دیگری... و این فضل ها به واسطه توانمندی ها و توانایی های ویژه آنهاست... این فضل و توان مسئولیتی را بار می‌کند بر فرد و فضل را از حالت فردی خارج کرده مربوط به اجتماع می‌کند... فضل تولید مختصات می‌کند... یکی را برتر از دیگران می‌کند و در آن فضل ویژه به او ولایت می‌دهد... مثل پزشکی که به واسطهٔ فضلش در حرفه طبابت، ولایت او را در حوزهٔ پزشکی قبول می‌کنید... و ظلم در جامعه وقتی اتفاق می افتد که جایگاه‌ها بر اساس فضل تعریف نمی‌شود... 🔹من پزشک نیستم پزشکی می‌کنم... 🔹من اقتصاددان نیستم نظر اقتصادی می‌دهم یا مسئولیت اقتصادی قبول می‌کنم... 🔹من آدم این کار نیستم، در موردش آنقدر ساعت مطالعه که لازم بوده، نکرده‌ام فضلش را به دست نیاورده‌ام با این حال جایگاهش را قبول می‌کنم...😱 🔹پایم را در کفش دیگران می کنم! ظلم در جامعه به واسطهٔ نادیده گرفتن فضل‌ها اتفاق می افتد... @Quranmeead | میعادچی