امام حسن مجتبی علیه‌السلام سُئِلَ [الحسنُ بنُ علیّ] علیه‌السلام عَنِ الْبُخْلِ. فَقَالَ: هُوَ أَنْ یَرَی الرَّجُلُ مَا أَنْفَقَهُ تَلَفاً وَ مَا أَمْسَکَهُ شَرَفاً. از امام حسن مجتبی علیه‌السلام درباره بُخل سؤال شد. حضرت در جواب فرمودند: معنای آن چنین است که انسان آنچه را به دیگری کمک و انفاق کند، فکر نماید که از دست داده و تلف شده است و آنچه را ذخیره کرده و نگه داشته است، خیال کند برایش می‌ماند و موجب شخصیت و شرافت او خواهد بود!          بحارالانوار ج۷۵ ص۱۱۳