بسم الله ... 《به وقت شام》 را دیدم در فیلم «به وقت شام»آنچه پیش از هر چیز چشم می‌آید فیلمنامه بسیار خوب حاتمی‌کیاست. فیلم دارای ریتمی پرسرعت و کاملا نفس‌گیر است مخصوصا در نیمه دوم و لوکیشن هواپیما گاها باید نفست را حبس میکردی ، به وقت شام مثل خیلی از فیلمهای دیگر این کارگردان، پراست از غافلگیری، حتی تا لحظات پایانی.  حاتمی کیا شبیه ارتفاع پست، قدرت کارگردانیش را، در حدی بالاتر از استانداردهای سینمای ایران به رخ بیننده میکشد. ساختن فیلمی پر کشش و پرسرعت که بخش زیادی از آن در لوکیشن محدود و دست و پا گیر هواپیما میگذرد، قطعا کار راحتی نیست. مضمون و محتوا هم عالیست. نمایش و انعکاسِ : اوج مظلومیت ملت سوریه، ددمنشی و فجایع تکفیریها، شدت دوری آنها از آموزه‌های اخلاقی و اسلامی، زمینه‌های سیاسی و منطقه‌ای بحران، دو رزمنده از دو نسل با علقه‌ها و تعارضهای عاطفی و...در فیلم بخوبی «در آمده». بازیگران، چه بازیگران ایرانی و چه عرب در نقشها جا افتاده‌اند و کلا اتفاقات و صحنه‌ها باورپذیر است. با دقت که نگاه میکردم حس کردم بعضی جلوه‌های ویژه، جای کار بیشتری داشتند. به وقت شام یک اثر کاملا متفاوت و بکر است این یکی دو روز در مورد دو فیلم متفاوت نوشتم ، کاش چندین فیلم شبیه به وقت شام داشتیم، و مدیون شهداییم اگر دهها برابر تلاش نکنیم برای روایت قصه مجاهدتشان، و مباد که هالیوود و روسیه و ترکیه و هند و... شاهکار شاگردان خمینی و خامنه‌ای را بنام خود مصادره کنند، که نگاه آنها هزاران بار متفاوت از نگاه اعتقادی ایرانیانی است که مدافع حرم بودند ... و در برابر این جانفشانی‌های غریبانه(تاکید می‌کنم غریبانه، و خیلی غریبانه، که شاخصه اصلی نبرد سوریه همین غریبانه بودن است) سهم ما از جهاد و مجاهدت چقدر است؟ و... و یک تبریک هم به سازمان هنری رسانه‌ای اوج، که در عین بی مهریها ، کم‌کم به دوران بلوغ و بالندگی رسیده و آوازه اش همگانی شده و به تولید آثار در تراز انقلاب اسلامی نزدیک شده و هر جایی دست به سویش برای کمک دراز کرده است ، نا امیدش نکرده است. درود میفرستم به روح همه شهدای مدافع حرم و رفیقمان شهید مهدی موحدنیا صلوات روح اله غیاثی نژاد ۱۳۹۷/۱/۱۶ @r_ghiasi110