🎧 #صوت نشست تدبیر اجتماعی، عنصر مغفول در امر به معروف با حضور حجت‌الاسلام محسن قنبریان 🔹الآن می‌بینم که مردم در اجرای دین، اصل توجهشان فقط به دو چیز است؛ آن دو چیز یکی گفتن است و دیگر اعمال زور. یعنی اول بگوییم و بعد هم اگر از گفتن نتیجه نگرفتیم، اعمال زور کنیم. به تعبیر دیگر که تعبیر سعدی است. ما به پند معتقدیم و بند. اول پند می‌دهیم و بعد اگر اثر نکند و قدرت داشته باشیم به زدن و بستن متوسل می‌شویم. 🔸ولی آیا وسیله امر به معروف و نهی از منکر منحصر به این دو است؟ وسیله و راه دیگری نیست؟ شهید مطهری معتقد است که پند، لازم ولی کافی نیست. جای پند در ادبیات امروز بگذارید کار فرهنگی یعنی هم نصیحت‌‍کردن هم بنر زدن و نمایشگاه‌زدن و کار رسانه‌ای‌کردن خوب است اما خیلی سرش حساب کرده‌اید. از زبان بیش از اندازه انتظار داریم و از گوش مردم هم بیش از اندازه انتظار داریم. ما با دست خود و عمل خود خوب رفتار کنیم تا آن‌هابا چشم خودشان ببینند و مقداری به گوش و زبان بیچاره استراحت بدهیم و بعد وارد عمل جمعی و گروهی می‌شود. 🔹مطلب دیگری که مهم است این است که ما در اجرای امر به معروف و نهی از منکر منطق را دخالت نمی‌دهیم. مقصود این است که در کار معروف و منکر، باید تدابیر عملی اندیشید. باید دید که چه طرز عملی مردم را نسبت به فلان کار نیک تشویق می‌کند و مردم را از فلان عمل زشت باز می‌دارد. 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ 📲 وب | ایتا | تلگرام | اینستاگرام