🔸سید مصطفی حسینی در نقد دین و قدرت بیان می‌کنند: 🔻دکتر سروش گفته‌اند: در قرآن خداوند یک ارباب نسبتاً عبوس و خشنی است که در مقابلش باید به سجده افتاد و همواره او را تقدیس کرد. ⬅️آیا همان خدا نفرموده: قُلْ یَا عِبَادِیَ ... . (زُمَر/۵۳) ای بندگان من که زیاده‌روی در گناه کرده‌اید از رحمت خدا مأیوس نشوید؟ آیا در قرآن نیامده است که: قُلْ بِفَضْلِ اللهِ ... (یونس: ۵۸) بگو: به فضل خدا و رحمت او باید شادمانی کنند؟ وصدها آیه دیگر. آری، ما انکار نمی‌کنیم که در قرآن مجید مکرّر سخن از بی‌مهری خداوند نیز رفته است، امّا نسبت به چه کسانی خداوند بی‌مهر است؟ نسبت به ظالمان و مفسدان و متکبّران و امثال ایشان! مگر ندیده‌اید که قرآن می‌فرماید: وَ اللهُ لایُحِبُّ الظَّالِمِینَ (آل‌عمران: ۱۴۰) إِنَّ اللهَ لایُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ (قصص: ۷۷) إِنَّهُ لایُحِبُّ الْمُسْتَکْبِرِینَ (نحل: ۲۳) آیا دوست نداشتن ظالمان و مفسدان و متکبّران نشانۀ رحمت است یا دوستی با آنان؟ شما می‌گویید که: قرآن فرموده: پوست بدکاران در دوزخ از تن آنها جدا می‌گردد. به من بگویید که آیا نشنیده‌اید کسانی چنان بر تن مخالفان بی‏گناهِ خود شلاّق می‌زنند که پوست آنها با گوشت از بدنشان کنده می‌شود. آیا عدل إلهی ایجاب نمی‌کند که آن ظالمان به همان عذاب گرفتار آیند؟ آیا در داوری شما؛ این عقوبت، دلیل بر عدالت خداوند است یا معاذ الله خشونت و ستمگریِ او را ثابت می‌کند؟ 🔷 @roshanye_vagheeyat🆔