‏اصبغ ‌بن ‌نباته، بعد از ضربت خوردن امیرالمؤمنین‌علیه‌السلام، به خدمت حضرت رسید. خود را روی پاهای ایشان انداخت و اشک می‌ریخت. حضرت فرمودند: اصبغ برخیز، برای چه گریه می‌کنی؟ من که راه بهشت در پیش دارم. عرض کردم: می‌دانم که شما شیفته دیدار با خدای خویش هستید، من برای فقدان شما و دوری از شما اشک می‌ریزم. من برای خودم گریه می‌کنم! برای خودم، برای خودم | بحارالانوار،ج۴۲،ص۲۰۴ «آستان مقدس علوی» 💠@raefipourfans