کنشگری در میدانِ جامعه(1) 🔷 پیامبر اسلام اهل اقدام و عمل برای تحقق اهداف اسلام بود؛ نه اینکه با دستور صرف و موعظه از راه دور بدنبال اصلاح جامعه زمان خود باشد. اشرف انبیاء تبلیغ را با صیغه ی امر (بلِّغ) از جانب خدا دریافت کرده بود؛ یعنی وجوب رساندن پیام. ایشان هرگز از هدایت مردم و کار برای تحقق هدفهای مقدس خسته و ناامید نشد بلکه دَوّارٌ بِطِبِّه بود و شخصا سراغ مردم می رفت. در شئون جامعه خود نقش آفرینِ فعال و کنشگر میدانی بود و تا آخر عمر مبارک در میان مردم ، مجری عدالت و رهبر تمام شئون جامعه بود. 🔷 اساسا اسلام دین یکجا نشینی ، بی تفاوت به مسائل جامعه و صرف دین ورزیِ فردی نیست. آیات متعددی که با ضمیر جمع مسلمانان را برای انجام اَعمال عبادی و اجتماعی مورد خطاب قرار می دهد در کنار روایات فراوان که بر اهمیت کار جمعی و فعالیت اجتماعی تاکید می ورزد این را می رساند که مسلمان سرشار از وظایف اجتماعی است زیرا صلاح فرد و جامعه در هم تنیده و دارای رابطه هم افزا است. امر به معروف و نهی از منکر که از فروع دهگانه اسلامند بهترین دال بر وجوب کنشگری اجتماعی برای اقامه احکام دین است. ✍️ https://eitaa.com/resalathozehenghelabi