رویکرد مدارس پیش دبستانی آسمانی ( ۸ ) ✳️حاکمیّت محبّت و رفاقت و رابطۀ عاطفی میان مربی و کودک مدرسه بر این اعتقاد است که رشد آموزشی و تربیتیِ کودک در بستر محبّت و صمیمت و رفاقت تحقّق می یابد . تا رابطۀ عمیق و قوی رفاقت گونه و عاطفی و محبّتی در میدان مدرسه میان مربّی و کودک ظهور نیابد ، انتظار از مدرسه نباید داشت و مدرسه به هیچ وجه به عنوان جریان موثِّر نخواهد بود . مربی ، رفیق کودک است و جز در بستر رفاقت تعامل خود را شکل نمی دهد . کودک در صورتی می تواند از مدرسه نتیجه ببیندکه با انگیزه و پُر انگیزه در صحنه حاضر شود و اگر کم انگیزه و یا بی انگیزه باشد ، انتظار حرکت و رشد از کودک نمی شود داشت . ترکیب و امتزاج میان حاکمیّت اخلاق و حاکمیّت محبّت و صمیمیّت و رفاقت ، نتیجه های خاص اخلاقی و رفتاری را به بار می آورد که بسیاری از معضلات و مشکلاتی که مدارس با آن گریبانگیر هستند را مرتفع می نماید . از اینرو مدرسه بر تقویت انگیزه از سرِ حاکمیّت اخلاق و حاکمیّت محبّت تأکید دارد . حاکمیّت محبّت ، رفتارهای خاصّی را از ناحیۀ مربّی و کودک شکل می دهد . از اینرو مربّی چون محبّت خودش را در نسبت به کودک فعّال ساخته است و کودک را امانتی در اختیار خود می داند از اینرو از هیچ فعالیّتی دریغ نمی کند و چنین مربّی با روحیۀ جهادی خودش را در میدان حاضر می نماید . رابطۀ محبّت گونه و عاطفه محور بستر تعامل است که رنگ و لایه دوم آن تعامل اخلاقی است که در بستر لایه اول تحقق می‌یابد .