🎥پست ویژه - کامل *🔅عباس(ع) الگویی نمونه برای سربازی در حریم امام زمان(عج)* 🎙️استاد علی اکبر رائفی پور _________________________ ✍️امام زمان(عج) علمدارانی مانند عباس(ع) می خواهد. اگر می خواهیم مانند اصحاب امام حسین(ع) در رکاب ولی زمان خود باشیم، راهش تزکیه نفس است. *🔰آرزوی تمام شیعیان این است که با ظهور آقا امام زمان(عج) انتقام خون امام حسین(ع) را که انتقام اجتماعی، به معنی تشکیل یک جامعه جهانی اسلامی با تمام شاخصه های اسلام است، گرفته شود. امام زمان(عج) مانند امام حسین(ع) علمدارانی همانند حضرت عباس(ع) می خواهد که همواره در رکاب ولی زمان خود بوده و پاسدار حریم ولایت باشد.* 👈ما باید نقاط برجسته و روشنی که در زندگی حضرت عباس(ع) است را جویا شده و خود را به آن نزدیک کنیم تا بتوانیم در زمان ظهور و حضور امام زمان(عج) خود را تسلیم امر ایشان کنیم. *⚜️از آن جا که زیارت نامه ایشان منصوب به امام صادق (ع) است در این زیارت نامه می بینیم که می فرمایند: سلام بر تو ای عبد صالح خداوند که همواره مطیع خدا و اولیاء خداوند بودی، اشاره  به جایگاه والای ایشان دارد که به مقام عبودیت خدا رسیده است.* 🔹باید دو ویژگی عبد صالح بودن و ولایت مداری حضرت عباس(ع) را مورد اهتمام قرار داده و در این راستا تلاش کنیم تا موجب خوشنودی خدا و اولیاء آن شویم. عبد یعنی این که اراده خداوند را بر هرچه که اراده نفس خودش هست ترجیح دهد و با تسلیم امر مولای خود همواره مطیع امر آن ها باشد. *🔺یکی از گناهانی که امروزه بسیار ما را درگیر کرده گناه چشم است و در صورتی که چشم ما هر چیزی را ببیند دیگر قادر نیست، تا امام زمان(عج) را درک کند، چرا که در روایتی از رسول اکرم(ص) است که می فرمایند: هرکس که نگاهش را کنترل کند طعم ایمان را خواهد چشید و حقیقت ایمان همان عبودیت خداوند است.* ✍️حضرت اباالفضل(ع) خود را سرباز می‌دانست و برای سربازی آماده شده بود اما این میزان آمادگی برای انجام هر گونه وظیفه‌ای، عملاً سنگینی سرداری و بلکه پرچمداری را بر دوش ایشان نهاد. *🔰فضایلی که آن حضرت در وجود نازنین خود جمع کرد با اینکه تصویری از اضداد نهفته در جان پدر بزرگوارشان حضرت مظهرالعجائب است اما در جریان کربلا، ظهور و بروزی دیگر به نمایش گذاشته است که نشستن در پای آن به‌واقع ره بُردن به مکتب پدر آن حضرت نیز است.* 👈دوگانه سرداری و سربازی توأم آن حضرت، یادآور دوگانه عبودیت و قرب یا عبودیت و رسالت است که از منظر انسان‌شناسی و هستی‌شناسی اسلامی ریشه در آیات شریفه‌ای چون: «یا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمید»(١٥ فاطر) دارد و با انقیاد نسبت به این حقیقت و متذکر شدن به آن «فَنادى‏ فِی الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمین»(٨٧ انبیاء) با اجابت الهی گشایش یا ارتقایی ایجاد می‌شود «فَاسْتَجَبْنَا لَه» و این البته سنت پیوسته الهی در تعامل با اهل ایمان است «وَ کَذَالِکَ نُنجِى الْمُؤْمِنِین»(٨٨ انبیاء). *⚜️در این مقام آنچه اهمیت دارد آن است که تکیه ولیّ الهی بر چنین سربازِ سرداری نه به واسطه صرف کارایی و کارآمدی او بلکه به واسطه خودِ وجودِ به حقیقت پیوسته اوست که ترجمانی از اتصال به اصلی‌ترین سنت رشد و تربیت دینی است. بدین‌ ترتیب عباس بن علی(ع) نه پرچم‌دار حسین(ع)، بلکه پرچم حقیقت آیین حسین(ع) است. شیدایی امام حسین که با تعابیری چون «جانم فدایت» (بنفسی أنت) و انکسارش در شهادت برادر با تعبیری چون «الانَ إنکَسَرَ ظَهری»، نه شیدایی و انکسار یک روح لطیف در فراق برادر، بلکه پیوستگی او به تجلّی عبودیت و ربوبیت است.* 🔹از این منظر اگر از *«وفا»*، *«ادب»*، *«شجاعت»* و *«انقیاد ولایتمدارانه»* و ده‌ها وصف دیگر عباس بن علی(ع) سخن برود باید بتوان آنها را در نسبتی آشکار با بندگی و عبودیت او یافت وگرنه انسجام آن صفات آنچنان که در وجود آن حضرت به هم پیوسته‌اند دیده نشده است. *🔺اما وفای آن حضرت چنانکه در زیارتنامه مذکور از امام صادق(ع) خطاب به ایشان آمده است، در صحنه کربلا جلوه‌های بسیار دارد. وفا در اصل به معنای تمام و کامل انجام دادن است. جلوه تام این وفا صحنه قبل از شهادت در اجتناب از نوشیدن آب و بذل دستان و تن و سر و چشم مبارکشان در پیمان با ولیّ الهی است؛ یعنی تمام و کمال عباس در مسیر پیمانش بذل شد. به راستی عباس(ع) چیز دیگری داشت که بذل نکرده باشد؟ بر همین سیاق، ادب ایشان آنچنان که در معنای ادب گفته‌اند انجام کار و وظیفه فرمانبرداری و سربازی و سرداری به بهترین وجه ممکن است. حتی جانبازی و شهادت ایشان نیز ادب‌‌مدار است و مگر شهادتی زیباتر از شهادت مؤدبانه عباس‌بن علی(ع) می‌توان یافت؟* ✍️در روایتی از امام سجاد(ع) می‌خوانیم: «وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى مَنْزِلَةً یَغْبِط